یک داستان و چند تامل نیمه شبی چند دوست به قایق‌سواری رفتند، و مدت زیادی پارو زدند. سپیده که زد گفتند: تمام شب را پارو زده‌ایم!چقدر رفته‌ایم؟ دیدند درست در همان جایی هستند که شب پیش بودند. آنها تمام شب را پارو زده بودند، ولی یادشان رفته بود، طناب قایق را از ساحل باز کنند. در اقیانوﺱ هستی، انسانی که قایقش را از این ساحل باز نکرده باشد، هر چقدر هم که رنج ببرد، به هیچ کجا نخواهد رسید. شما قایق‌تان را به کدام ساحل بسته‌اید؟ ساحل افکار منفی، نااُمیدی، ترس، زیاده‌خواهی، غرور کاذب، خودبزرگ‌بینی، خاطرات گذشته، پرداختن به امور کم اهمیت، و یا … در اولین فرصت طناب ایستایی و سکون را باز کنید، تا پارو زدن شما در مسیر رشد تاثیر داشته باشد. استغفار در کنار توانمندی رهیدن از رذایل حرکت دهنده است. @ertebatmoaserdini