چند نکته درباره انتصاب "محمدرضا عارف" به مُعاونتِ اولیِ دولت چهاردهم؛ ‏۱. با انتصاب "عارف" به معاون اولی دولت چهاردهم، در افکار عمومی دولتِ اولِ پزشکیان، بیشتر دولت سوم خاتمی (اصلاحات) به حساب می‌آید. ‏۲. خاتمی برنده‌ی جلسه جمعه شبِ (۵ مرداد ۱۴۰۳) نهاد ریاست جمهوری با حضور پزشکیان شد؛ از ابتدا هم رییس دولتِ اصلاحات پیگیرِ نصبِ عارف (با شدتِ بالا) و این اواخر جهانگیری (با شدت کم) در این مسئولیت بود! ‏۳. جهانگیری نمی‌توانست معاون اول شود؛ علی رغم توصیه‌ی برخی بزرگانِ اصلاحات، وی مانع جدی برای اخذ این پست داشت. ‏۴. "عارف" حکمرانی و حوزه‌ی اجرا را بیش از پزشکیان فهم و درک می‌کند؛ سابقه‌ی معاون اولی او نقطه قوت‌ش و سن بالاتر وی نسبت به پزشکیان ( ۳ سال) نقطه‌ی منفی عارف می‌باشد. ‏۵. مخبر _معاون اول شهید رییسی_ رابطه‌ی بسیار خوبی با سطوح بالای حاکمیت خصوصا دفتر رهبر انقلاب داشت؛ همین نقطه‌ی قوت برخی از کاستی‌های دولت سیزدهم را به راحتی حل و فصل می‌کرد و ستاد اجرایی را در دو سال اول دولت، کاملا در اختیارِ دولت آورده بود. پر کردنِ خلاءِ چنین کنشگری برای پزشکیان توسط عارف، سخت ولی نشدنی نیست! ‏۶. یکی از مقاماتِ رده‌بالا به پزشکیان توصیه کرده بود حتما از عارف استفاده کنید. جایگاهی برای وی مشخص نکرده بود ولی تاکید داشتند که عارف نیرویِ مورد اعتماد نظام است. ‏۷. عارف بابت انصراف دقیقه‌ی نودی در کارزارِ ریاست جمهوری ۱۳۹۲، عامل جدی پیروزی روحانی بود و خیلِ زیادی از نیروهای اصلاحات به واسطه کار وی وارد دولت اعتدال شده و حالا هم اصلاح طلبان با او بی حساب شدند. ✍️علی...