در رثای مرحوم دکتر محمدحسین فرج نژاد؛ مجاهدی بی قرار در وادی اندیشه و رسانه 🔷شب گذشته چه در مراسم تشییع و چه در مراسم بزرگداشت آن عزیز سفرکرده، می شد به راحتی تشخیص داد که یک انسان مؤمن و محبوب چه جایگاهی در دل و قلب دوستانش دارد که این گونه در رثایش اشک بر دیدگان می ریزند و به راستی فقدان چنین گوهرهای مخلص و مجاهدی را چه چیز می تواند جبران کند مگر نیرویی از مهر و عاطفه الهی که تسلای دل داغداران باشد؟! 🔷به اذعان همه دوستان و آشنایان، ویژگی بارز مرحوم فرج نژاد، داشتن روحیه و نگاه جهادی و انقلابی به کارهای علمی و پژوهشی و اجرایی بود، چرا که معتقد بود در این راستا و در جهت پیاده کردن منویات حضرت آقا و دنبال کردن اهداف انقلاب، کمبود بودجه و امکانات و سختی های زندگی بهانه خوبی برای یک نیروی جهادی و انقلابی نیست. انصافاً خودش همین طور بود و گرنه به قول یکی از دوستانش، با معلومات و توانایی هایی که او داشت به راحتی می شد زندگی راحت و مرفهی برای خود و خانواده اش فراهم کند اما زیّ طلبگی در سایه ی روحیه انقلابی نمی گذاشت که عافیت طلب و منفعت طلب باشد. 🔷یکی از دغدغه های جدی اش، ناظر به لزوم کادرسازی برای جبهه انقلابی و باسواد شدن بچه هایی بود که به آنها آموزش می داد و یا با آن ها کار می کرد. حتی یک بار بعد از پایان مصاحبه ای به ایشان گفتم که چرا تا به حال برای عضو هیئت علمی شدن در جایی اقدام نکرده اید که با همان لهجه شیرین یزدی گفت: "دنبال این چیزها نیستم... کار عقب مانده زیاد دارم، بی خیال!" https://b2n.ir/u83521