همون چیزی که اباعبدالله به دنبال اثباتش به مردم بود و بخاطرش به قربانگاه رفت اگر حکومت خواهی بود چرا زن و بچه ش رو توی مدینه نگه نداشت و با خودش برد؟ برای اینکه حجت رو به مردم کوفه تمام کنه که خانواده خودم رو تو آسایش نگذاشتم وقتی خانواده شما در خطر تهاجم ابن زیاد قرار داره من عافیت طلب نیستم همراه شمام! اما رفتار اونها چیه؟! اگر حکومت خواهیه چرا وقتی پای جون وسط میاد عقب نمیکشه؟ اصلا کی وقتی تو مدینه نمیتونه یه سپاه چند هزار نفری فراهم کنه با یه کاروان کمتر از صد نفر راه میفته سمت یه شهر دیگه؟ مقابل پاسخ یزید بجای لشکر زن و بچه میبره و امید داره به کوفه برسه؟ پس چرا تو این شرایط دست به قیام میزنه؟ جز اینکه داره به تکلیفش مقابل درخواست مردم عمل میکنه؟ چرا وقتی توی کربلا کاروانش رو نگه میدارن بیعت نمیکنه عقل آدم میگه اول باید جونت رو نجات بدی که بعدا حالا شاید تونستی حکومت رو به دست بیاری دیگه هر چی هم باشه از جون که عزیزتر نیست همه اینها به شرط حیات معنی پیدا میکنه اول باید اونو حفظ کرد! چرا دیگران قیام نکردن؟ خیلی ها پشتوانه اجتماعی داشتن! چون احتمال موفقیت ظاهری نبود ولی برنامه امام فراتر از این حرفا بود پیروزی تاریخی که به دست آورد... منطقا این چیزی که داریم میبینیم قابل توجیهه؟ هزار و چهارصد سال پیش یه عده عرب سر حکومت و دینی که اونجا ظهور کرده بود اختلاف سیاسی پیدا میکنن و حکومت معترضین رو قتل عام میکنه حالا هر چقدر هم که اون کشتار فجیع بوده باشه این حجم از بازتاب رسانه ای و عمومی شدنش منطقیه طبیعیه که در طول تاریخ تا این حد معروفیت پیدا کنه؟ کلی نمونه تاریخی دیگه از کشتارها و فجایع میشه پیدا کرد که جز توی کتابهای تاریخ جایی پیدا نمیشه خیلی هاش هم اصلا ثبت نشده اما چه چیزی به این واقعه تا این حد عمومیت و مهمتر محبوبیت داده؟ اصلا عمدا این تعداد کم رو که مردم هم ترکشون کردن تو یه بیابونی کشتن که صدا و خبرش هم به جایی نرسه اونوقت الان بعد از 1400 سال بزرگترین اجتماع بشری، بخاطر اون واقعه و اون آدمها تو همون بیابون برگزار میشا واقعا طبیعیه؟ بدون اینکه سالها رسانه داشته باشن تو طول اینهمه سال نه تنها این واقعه پشتوانه رسانه ای نداشته همیشه از جانب قدرت ها مورد کتمان و مضیقه قرار گرفته سالها دست زائرین اباعبدالله قطع میشده بارها حرم مطهر رو به آب بستن که رودخانه از اونجا عبور کنه و مزار ناپدید بشه چندین بار بنا و بارگاهش تخریب شده پس در طول اینهمه سال چه چیزی این خبر، این موج، این غم شگفت انگیز رو زنده نگه داشته با این حرارتی که در دلهای ماست که اینطور دوستش داریم و براش اشک میریزیم؟ کتایون_پاسداشت یه شخصیت ضد ظلم و دینی به عنوان مناسک آیینی معقول و خوبه ولی چرا انقد شلوغش میکنید؟ اینهمه اشک و ناله و زاری دیگه چیه؟ مگه شما نمیگید که بهشت و جهنمی هست و امام حسین و یارانش رفتن بهشت و دشمنانشون هم جهنم پس همه چی تموم شده دیگه شما واسه چی گریه میکنید؟ _اول تو بگو اصلا این همه گریه از کجا میاد؟ مگه میشه این همه سال مردم بخاطر یک غم گریه کنن و اشکی هم باقی بمونه مگه یک غم چقدر میتونه گریه مردم رو دربیاره؟ اونم عمومیت! آدم برای سختترین دردها هم یکی دوسال گریه کنه سبک میشه 1400 سال! یک تاریخ! چرا جای دیگه این دیده نمیشه؟ ولی درباره بخش دوم سوالت بله حسین و یارانش صاحبان بهشتن و یزید و ایادی ش هم مالک دوزخ ولی مثل حسین و مثل یزید هنوز اینجا روی زمین در تقابل و کنش هستن بازیکن ها عوض میشن ولی بازی هنوز تموم نشده درجریانه... وقتی بهش میگن با یزید بیعت کن میفرماید "مثلی لایبایع مثله" یکی مثل من با یکی مثل یزید بیعت نمیکنه شابلون ساخته شده بحث تربیت تاریخی بشر درباره این موضوع مهمه مثل حسین یا مثل یزید؟! ما هنوز هم گریه میکنیم چون هنوز عاشورا تموم نشده چون در حقیقت اون واقعه هر سال تکرار میشه چون تمامیت بشریت امامش رو ذبح کرده و تا وقتی با فهم این اشتباه و برای یاری کردن دین خدا اظهار ندامت نکنه هنوز روی همون موضعه پس ما با این اشکها میخوایم اعلام کنیم ما با اونا نیستیم ما تو تیم توئیم حسین! ما اگر جای اونا بودیم اون کار رو نمیکریم ما از این اتفاق متاسفیم! ما راضی به این اتفاق نبودیم این یه جور اعلام نارضایتی از اتفاق پیش اومده و وضع موجوده که انسانها رقم زدن دلایل مهم دیگه ای هم هست درسته که کشتارهای زیادی در طول تاریخ وجود داشته که قلب انسان رو به درد میاره ولی مصبیت و غم امام برای ماموم خیلی متفاوته محبت به ولایت در همه انسان ها وجود داره تو یه تیم ورزشی یه مربی برای بازیکناش چقدر اعتبار داره؟ حالا تصور کن کسی در سبک زندگی و اعتقاد و تفکر و دورنمای زندگیت الگو و مربیت باشه، کسی که حلقه واسط تو با خداست کسی که انسان کامله جز خوبی توش نمیبینی کسی که تو رو دوست داره براش اهمیت داری