هل دادن یک دختر از سکو یا خشونت کلامی یک پلیس زن (قطعا هردوعمل محکوم است) چندروز احساست را زخمی و اعصابت را متشنج و روحت را فلج میکند ولی سلاخی شصت فلسطینی از جمله شش کودک مقابل دوربینهای جهان، تکانت نمیدهد. یعنی سالها تبلیغات بی‌بی‌سی و منوتو و نهادهای حقوق بشر غربی و سربازان اسراییلی فضای مجازی وجدانت را آرام آرام اشغال و ذهنت را به تدریج تصاحب کرده. استعمار احساسات همین است. یعنی عمیقترین احساساتت را لندن و واشنگتن کنترل میکند. استعمارگر لزوما چشم آبی و موی بور و لهجه فرنگی ندارد. استعمارگر گاهی دقیقا از گلوی تو و من ایرانی سخن میگوید. پانوشت: قبلا هم گفته‌ام مخالف روشهای اجباری و پلیسی اعمال حجاب بر جامعه هستم. شخصا هم در زمان زندگی در ایران خشونت ماموران گشت ارشاد (یا نسخه‌های قدیمی ترشان) را هم از نزدیک مشاهده کرده‌ام. مساله اما امری مهمتر است. مساله نقش کلیدی و مرکزی مفهوم «حجاب» در جنگهای بیست ساله امپراطوری در خاورمیانه‌ی مسلمان است. و معتقدم فعالان زنان ایران عملا اجازه داده‌اند در این گفتار ساخته شده در غرب هضم و حل شوند و عملا در خدمت سازوکار استعماریش قرار گیرند. پانوشت دوم: عکس سمت راست از تظاهرات دیروز غزه است ✍ علی علیزاده