سلام. راوی: مرحومه حکمت؛ همسر شهیر بابایی قهر بودیم، درحال نماز خوندن بود نمازش که تموم شد، هنوز پشت به اون نشسته بودم… کتاب شعرش رو برداشت و با یه لحن دلنشین شروع کرد به خوندن… ولی من باز باهاش قهر بودم!!!!! کتابو گذاشت کنار…بهم نگاه کرد و گفت: غزل تمام…نمازش تمام…دنیا،مات سکوت بین من و واژه ها سکونت کرد!!!! باز هم بهش نگاه نکردم….!!! اینبار پرسید: عاشقمی؟؟؟ سکوت کردم…. گفت : عاشقم گر نیستی لطفی بکن نفرت بورز…. بی تفاوت بودنت هر لحظه آبم می کند…” دوباره با لبخند پرسید: عاشقمــــــی مگه نه؟؟؟؟؟ گفتم: نـــــــه!!!!! گفت: لبت نه گوید و پیداست می گوید دلت آری… که این سان دشمنی یعنی که خیلی دوستم داری…” زدم زیر خنده….و روبروش نشستم…. دیگه نتونستم بهش نگم که وجودش چقد آرامش بخشه… بهش نگاه کردم و از ته دل گفتم… خدارو شکر که هستی… 💕💕