کاظم بهمنی یه بیت شعر داره که معشوقش رو به روح خودش تشبیه می کنه و می خواد بهش بگه نرو ، میگه: "روح برخاسته از من ته این کوچه بایست، بیش از این دور شوی از بدنم می میرم." حقیقتا خیلی قشنگه.