نگاه کلان در قالب یک مثال یعنی این: کار فردی و تخلف فردی در یک نظام عظیم اجتماعی که حرکت عمومی آن به یک سمت درستی است، قابل اغماض است؛ یا شاید به تعبیر دقیق‌تر، قابل اصلاح است؛ بالاخره آن حرکت می‌تواند این جامعه را، این افراد را به سرمنزل مقصود برساند؛ برخلاف اینکه اگر چنانچه نه، اعمال فردی درست بود، اما روابط اجتماعی، نظامات اجتماعی، نظامات غلطی بود، نظامات جائری بود، نظاماتِ از ناحیۀ خدا نبود، از ناحیۀ شیطان بود، از ناحیۀ نفس بود، اعمال فردی نمی‌تواند این جامعه را بالاخره به سرمنزل مقصود برساند؛ آن چیزی که مطلوب شرایع الهی است از سعادت انسان، آن را نمی‌تواند برایشان به وجود بیاورد. مثل این است که فرض بفرمائید یک قطاری بر روی یک ریل درستی قرار دارد و به سمت یک هدف مشخص و درستی دارد حرکت می‌کند. در داخل این قطار، البته مسلّم است کسانی هستند به وظایفشان عمل می‌کنند، کسانی هم عمل نمی‌کنند، کسانی زمین را کثیف می‌کنند، آشغال تولید می‌کنند، کسانی هم مراقب وظایفشان هستند، کسانی هم نیستند؛ لیکن این قطار به سمت هدف دارد حرکت می‌کند و بلاشک به هدف خواهد رسید. پس ببینید، حرکت عمومی مهم است. یعنی اولا ریل‌گذاری درست انجام شده باشد، ثانیاً قطار روی همان ریل قرار گرفته باشد و ثالثاً قطار حرکت هم بکند، متوقف نباشد. با این نگاه به انقلاب اسلامی نگاه کنید. این متن از بخشی از بیانات رهبر انقلاب اتخاذ شد. @fakhrian_ir