.
🔹 تلاش لاریجانی برای کم‌رنگ کردن نقشی که در تحمیل خسارت محض داشت / قسمت دوم
♻️ نامه لاریجانی، مغالطه و دیگر هیچ
علی لاریجانی در ادامه پاسخنامه خود مجددا با کنایه به اعضای شورای نگهبان، به آنها یادآوری می‌کند که مساله هسته‌ای مثل معاملات دیگر در نظام نیست که به سادگی رخ داده باشد و بعد با اشاره به تعداد جلسات برگزار شده در بخش‌های مختلف نظام، تلاش می‌کند تا برجام را محصول اراده کلی نظام بداند.
وی در ادامه می‌نویسد: «در تاریخ ۹۴/۷/۲۳ جزئیات طرح مربوط به توافق هسته‌ای در مجلس بحث شد چون دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی شب قبل افرادی از دو فراکسیون را دعوت کرده و آنجا توافق شده بود که متن طرح با چهار مورد اصلاح به نتیجه برسد، در آن جلسه، صرفا روی همان موارد توافق شد.»
در پاسخ به این بخش از نامه آقای لاریجانی باید گفت:
اولا مطابق اصل ۷۷ قانون اساسی: «عهدنامه‌ها، مقاوله‌نامه‌ها، قراردادها و موافقت‌نامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.» این موضوع بارها مورد تذکر نمایندگان قرار گرفت اما این اتفاق به دلیل مقاومت لاریجانی در باره توافقنامه برجام، هرگز صورت نگرفت.
علاوه بر این صراحت قانون اساسی، رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های عید فطر سال ۹۴ فرمودند: «برای تصویب متن تهیه شده، باید مسیر قانونی پیش‌بینی شده طی شود البته چه این متن تصویب شود چه نشود اجر مذاكره كنندگان محفوظ است ان شاءالله. دست اندركاران بررسی متن تهیه شده هسته‌ای، براساس مصالح كشور و منافع ملی با دقت كار خود را انجام دهند تا بتوانند حاصل بررسی‌ها را با گردن افراشته به ملت و خداوند ارایه دهند.»
این بیانات حکایت از لزوم بررسی منن برجام در صحن علنی مجلس داشت اما حسن روحانی و دولت وی از یک طرف و علی لاریجانی و اکثریت نمایندگان همسو با وی از طرف دیگر، حاضر به انجام این اقدام قانونی نشدند! دلیل آن هم روشن بود، چون بررسی آن در صحن علنی مجلس، تمام نقاط ضعف این توافقنامه بین المللی را مشخص می‌کرد.
ثانیا آقای لاریجانی در این نامه چنان از توافق دو فراکسیون بر تصویب طرح هسته ای سخن می‌گوید که خواننده نامه تصور می‌کند، با توافق دو فراکسیون یکی از مهمترین مراحل قانونگذاری در مجلس طی شده است. در حالی که برخلاف کمیسیون‌ها، فعالیت فراکسیون‌ها در ساز و کار تقنینی و نظارتی مجلس شورای اسلامی از هیچ وجاهات قانونی برخوردار نیستند و بیان نظرات آنها برای نمایندگان یا کمیسیون‌های تخصصی الزام آور نیست.
در مجلس شورای اسلامی برای بررسی جزیی‌تر و دقیق‌تر لوایح و طرح‌ها مجموعه‌ای از نمایندگان به تناسب سابقه و تحصیلات در گروه هایی قرار می‌گیرند و کمیسیون‌های تخصصی را شکل می‌دهند. جمع‌بندی نظرات این کمیسیون‌ها قبل از مطرح شدن طرح‌ها و لوایح در صحن علنی بیان می‌شود. فراکسیون‌ها اما متشکل از برخی نمایندگان هستند که بر اساس گرایش سیاسی، تخصصی، سلیقه‌ای یا علاقه شخصی خود به منظور پیشبرد اهدافشان گرد هم می‌آیند. همه نمایندگان موظفند در یکی از کمیسیون‌های تخصصی عضو باشند ولی عضویت در فراکسیون‌ها الزام‌آور نیست و در مواردی حتی مضر هم هست.
دو فراکسیون مورد اشاره آقای لاریجانی، یکی فراکسیون پیروان ولایت به ریاست شخص لاریجانی و دیگری فراکسیون اصولگرایان به ریاست حداد عادل بود. آقایان حداد عادل و احمد توکلی با لاریجانی در خصوص حمایت مجلس از توافق هسته‌ای هم نظر بودند و علاقه داشتند تا فراکسثون اصولگرایان جزو موافقان طرح هسته ای لاریجانی شمرده شود و در این زمینه تلاش هم کردند اما در صبح روز بررسی این طرح، وقتی شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان تشکیل جلسه داد و این آقایان استدلال‌های خود برای امضای این طرح و موافقت با آن را اعلام کردند، بنده و چند نماینده دیگر که عضو شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان بودیم با این کار مخالفت کردیم و در نهایت شورای مرکزی پس از شنیدن دلایل ما رای‌گیری کرد و اکثریت اعضا به درخواست همراهی فراکسیون اصولگرایان با طرح علی لاریجانی، رای ندادند. گریه های مرحوم دکتر زارعی که در تاریخ ثبت شد، بهترین گواه بر این است که ادعای لاریجانی کذب است و در خصوص تایید برجام یا طرح تصویب شده در ۲۰ دقیقه چنین توافقی بین دو فراکسیون مجلس صورت نگرفت و اگر می‌گرفت هم به دلایلی که اشاره شد، هیچ وجاهت قانونی نداشت.
✍ #حمید_رسایی