🔸لذت‌گرایی 🔻مراد از لذت گرایی این است که لذت، تنها خوبی، به عنوان غایت است؛ شاخصی که تفکری را در زمره‌ی لذت گرایان قرار می‌دهد این است که «لذت، تنها خوبی به عنوان غایت یا خوب فی نفسه است». به این معنا که تنها خوبی که انسان‌ها باید به منزله‌ی غایات کردارهای خویش برگزینند، لذت است. 🔻وقتی ملاک خوبی را لذت آفرینی قرار دادیم، طبیعتا به فردگرایی خواهیم رسید و هرکس از هر چیزی که لذت می‌برد آن را انجام می‌دهد هر چند آن کار برای دیگران رنج آور و ناخوش آیند باشد؛ زیرا او تنها به لذت خویش می‌اندیشد و کاری به مصالح و مفاسد دیگران ندارد. بر اساس این اصل، اگر منفعتی را هم برای دیگران لحاظ کند، تبعی است؛ یعنی آن‌جا که می‌بیند لذت خودش در گروی لذت و منافع دیگران است به ناچار به منفعت دیگران نیز می‌اندیشد. ✂️برشی از یادداشت قاسم روانبخش در نشریه فرهنگ پویا #شماره_43 #فرهنگ 🆔 @farhang_puya