در کلاس زندگی گاهی باید نشست و حضور و غیاب کرد. ببینیم حاضر کیست و چه کسی غایب است؟ خداوند همیشه حاضر و ظاهر است و هرگز غایب نبوده است. این ما هستیم که غایبیم. خدا همواره حاضر است و غیبت، وصف ما آدمیانِ محجوب است. حجتِ خدا نیز اینگونه همیشه حاضر و ناظر است. اما ما وصف خود را به ولیّ خدا نسبت می دهیم. امام زمان علیه السلام، حاضر است و ما غایبیم. اما عجیب آن است که خود را حاضر می‌دانیم و او را غایب. در احادیث درباره موعود قائم آمده است؛ او شما را می‌بیند و شما را می‌شناسد اما شما او را می‌بینید ولی معرفت به او ندارید و او را نمی‌شناسید. حال سوال مهمی رخ می دهد و آن این‌که؛ آیا می‌شود به موجود بزرگی که حاضر است بگوییم «بیا»؟ سزاوار است به خودمان بگوییم «برو» السلام علیک یا صاحب العصر و الزمان