‍ ▪️قدر امید را بدانیم 🔻نیمه اول را داشتیم جان سالم به در می بردیم که کوارشما با کات بیرون پا کارش را کرد،اینجا اوایل نیمه دوم است اگر رونالدو پنالتی رو گل می کرد دو تا عقب می افتادیم،جبرانش تقریبا غیر ممکن بود،لحظات نفس گیری بود، آن طرف هم مراکش از اسپانیا جلو بود،می باختیم چهارم می شدیم،مثل همیشه،اما بیرانوند کریس را شکست داد،زنده ماندیم،امیدوار شدیم،دقیقه نود گل مساوی را زدیم،و توپ آخر و طارمی... امان از توپ آخر و طارمی...تا جاودانگی چند سانت کم آوردیم،حماسه ناتمام ماند.همه غم داشتیم،اما خوشحال هم بودیم،چه پارادوکس شیرینی،گواهش خیابان ها بود،معجزه امید در شرایط سخت و... ورق بزنید،این عکس رسول خادم است،اولین ایرانی برنده طلای المپیک بعد از انقلاب،اینجا بلوچستان است،خادم و تیمش مدتی هست اینجا مشغولند،با مواضع سیاسی اش کاری ندارم،دمشان گرم. 🔻این عکس را که دیدم،یاد فینال جهانی تهران افتادم،هزار و نهصد و نود و هشت،هفتاد و هفت خودمان،خادم دو سال قبل با طلای المپیک از کشتی خداحافظی کرده بود،آن هم در وزن نود کیلو،گفتند سنگین وزن نداریم،خیلی بد بود در تهران روس ها یا آمریکایی ها قهرمان دنیا می شدند،رسول با چند ماه تمرین آمد به صد و سی کیلو،رقبایش همگی حداقل سی کیلو از او سنگین تر بودند،اما تا فینال به راحتی آمد.با پای چپ مصدوم،فینال که رفت نه امتیاز برای ایران گرفت،دیدار آخر با رودریگز بود،کوه عضله کوبایی، رسول اول کشتی روی پل رفت، کارش تمام بود،اما تا لحظه آخر می رفت سراغ مچ پای غول. مثل حالا که مثل بقیه جهادی ها رفته زیر دوخم فقر نهادینه شده بلوچستان، می داند سخت است اما دارد تلاش می کند. کشتی تمام شد رسول شرمنده بود،اما همه سالن ایستاده تشویقش می کردند، ایران قهرمان جهان شده بود. 🔻پ ن:این روزها برای دیدن نشانه های امید باید ذره بین داشته باشی،اما خبر منفی به وفور هست... تحریم،کرونا،دولت روحانی،اصولگرایان نابلد و...اما نمیشود از تجربیات شیرین موفقیت هم چشم پوشی کرد،عاقلانه نیست خودمان را از نعمت امید محروم کنیم.نیاز به موفقیت های کوچک داریم.موفقیت های واقعی. 💬 zaeimzade @Fars_Plus