#تفسیر_اهل_بیت_علیهم_السلام آل عمران الصّادق (علیه السلام)- النَّاسُ أَغْفَلُوا قَوْلَ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) یَوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ کَمَا أَغْفَلُوا قَوْلَهُ یَوْمَ مَشْرَبَهًِْ أُمِّ إِبْرَاهِیمَ أَتَی النَّاسُ یَعُودُونَهُ فَجَاءَ عَلِیٌّ (علیه السلام) لِیَدْنُو مِنْ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) فَلَمْ یَجِدْ مَکَاناً فَلَمَّا رَأَی رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُمْ لَا یُفْرِجُونَ لِعَلِیٍّ (علیه السلام) قَالَ یَا مَعْشَرَ النَّاسِ هَؤُلَاءِ أَهْلُ بَیْتِی تَسْتَخِفُّونَ بِهِمْ وَ أَنَا حَیٌّ بَیْنَ ظَهْرَانَیْکُمْ أما وَ اللَّهِ لَئِنْ غِبْتُ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یَغِیبُ عَنْکُمْ إِنَّ الرَّوْحَ وَ الرَّاحَهًَْ وَ الرِّضْوَانَ وَ الْبُشْرَی وَ الْحُبَّ وَ الْمَحَبَّهًَْ لِمَنِ ائْتَمَّ بِعَلِیٍّ (علیه السلام) وَ تَوَلَّاهُ وَ سَلَّمَ لَهُ وَ لِلْأَوْصِیَاءِ مِنْ بَعْدِهِ حَقٌّ عَلَیَّ أَنْ أُدْخِلَهُمْ فِی شَفَاعَتِی لِأَنَّهُمْ أَتْبَاعِی فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی مَثَلٌ جَرَی فِی إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) لِأَنِّی مِنْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) مِنِّی وَ دِینِی دِینُهُ وَ سُنَّتِی سُنَّتُهُ وَ فَضْلُهُ فَضْلِی وَ أَنَا أَفْضَلُ مِنْهُ وَ فَضْلِی لَهُ فَضْلٌ تَصْدِیقُ قَوْلِ رَبِّی ذُرِّیَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ. امام صادق (علیه السلام) مردم از گفتار رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) در روز غدیر درباره‌ی علی (علیه السلام) غافل شدند. همچنان‌که در روز مشربه امّ‌ابراهیم غافل شد. آن روز مردم برای عیادت پیامبر (صلی الله علیه و آله) به نزد او آمده بودند. سپس علی (علیه السلام) آمد و خواست که نزدیک رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) بنشیند ولی جایی را پیدا نکرد. وقتی رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) متوجّه شد که آن‌ها برای علی (علیه السلام) جا باز نمی‌کنند، فریاد زد: «ای مردم! برای علی (علیه السلام) جا باز کنید». سپس دست او را گرفت و او را نزد خود نشاند و فرمود: «ای گروه مردم! این‌ها خاندان من هستند و شما نسبت به آن‌ها بی‌توجّهی می‌کنید. درحالی‌که من زنده هستم و در میان شما. به خدا قسم! اگر من از شما بگذرم خداوند از شما نمی‌گذرد زیرا آسایش و راحتی و بهشت و شادی و بشارت و محبّت نصیب کسی خواهد شد که به‌دنبال علی (علیه السلام) و ولایتش بوده و تسلیم او و جانشینان او باشد. در این‌صورت من شفیع آن‌ها خواهم بود زیرا آن‌ها پیروان من هستند و هرکس از من پیروی کند از من است. مانند همان چیزی که در میان پیروان ابراهیم (علیه السلام) اتّفاق افتاد زیرا من از ابراهیم (علیه السلام) هستم و او از من است. دین او، دین من و دین من، دین او، سنّت او سنّت من و فضل او جزئی از فضل من است و من از او برتر هستم. و فضل من جزئی از فضل اوست و گفتار خداوند، حرف من را تأیید می‌کند؛ آنجا که می‌فرماید: ذُرِّیَّةً بَعضُهَا مِن بَعضٍ وَاللهُ سَمِیع علِیمٌ». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۵۴۲ بحارالأنوار، ج۲۳، ص۱۵۴/بحارالأنوار، ج۲۷، ص۹۲/ بحارالأنوار، ج۳۶، ص۲۷۹/ البرهان/ العیاشی، ج۱، ص۱۶۹/ الغیبهًْ للنعمانی، ص۹۱/ فضایل الشیعهًْ، ص۳۳/ المحاسن، ج۱، ص۱۵۲ 👤عبد اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج یا_صاحب_الزمان_ادرکنی لبیک_یا_خامنه_ای فریاد_قهرمان/🇮🇷 "@faryade_ghahraman