🌸🍃﷽🌸🍃 ✋ حد ذکر 🔹هر چيز اندازه‌اي دارد جز ياد خدا كه هيچ حد و مرزي براي آن نيست! 1ـ امام صادق ـ عليه السّلام ـ طبق روايتي كه در اصول كافي آمده مي‌فرمايد:(ما من شييء الاّ و له حَدّ ينتهي اليه الاّ الذّكر فليس له حدّ ينتهي اليه): هر چيز حدي دارد كه وقتي به آن رسد پايان مي‌پذيرد جز ذكر خدا كه حدي كه با آن پايان گيرد ندارد. 2ـ سپس مي‌افزايد: (فرض الله عزّوجلّ الفرائض فمن اداهنّ فهو حدّهنّ، و شهر رمضان فمن صامه فهو حَدُّهُ و الحجّ فمن حجّ حدّه الاّ الذّكر، فانّ الله (عزّوجلّ) لم يرض منه بالقليل و لم يجعل له حدّاً ينتهي اليه، ثمّ تلا: يا ايّها الّذين آمنوا اذكروا الله ذكراً كثيراً و سبحوه بكرة و اصيلاً) 🌹خداوند نمازهاي فريضه را واجب كرده است،‌هر كس آنها را ادا كند حد آن تأمين شده، ماه مبارك رمضان را هر كس بگيرد حدش انجام گرديده و را هر كس يك بار به جا آورد همان حد آن است جز ذكر الله كه خداوند به مقدار قليل آن راضي نشده و براي كثير آن نيز حدي قائل نگرديده سپس به عنوان شاهد اين سخن آيه (يا ايّها الّذين آمنوا اذكروا الله ذكراً كثيراً...) را تلاوت فرمود.[1] 🌹ياد خدا هنگام غذا خوردن: 3ـ امام صادق ـ عليه السّلام ـ در ذيل همين روايت از امام باقر ـ عليه السّلام ـ نقل مي‌كند كه او كثير الذكر بود هر وقت با او راه مي‌رفتم ذكر خدا مي‌گفت و به هنگام غذا خوردن نيز به ذكر خدا مشغول بود حتي هنگامي كه با مردم مي‌گفت از ذكر خدا غافل نمي‌شد... و سرانجام با اين جمله پر معني حديث فوق پايان مي‌گيرد: 👈(و البيت الّذي يقرأ فيه القرآن، و يذكر الله عزّوجلّ فيه تكثر بركته،‌و تحضره الملائكة، و تهجر منه الشّياطين، و يُضيء لاهل السّماء كما يضيء الكوكب الدّرّيّ لاهل الارض:) 👈خانه‌اي كه در آن تلاوت قرآن شود و ياد خدا گردد بركتش افزون خواهد شد فرشتگان در آن حضور مي‌يابند و شياطين از آن فرار مي‌كنند و براي اهل آسمانها مي‌درخشند همان گونه كه ستاره درخشان براي اهل زمين. (اما به عكس خانه‌اي كه در آن تلاوت قرآن و ذكر خدا نيست بركاتش كم خواهد بود فرشتگان از آن هجرت مي‌كنند و شياطين در آن حضور دائم دارند). 🌹ياد خدا معادل تمام خيرات: 👈اين موضوع به قدري اهميت دارد كه در حديثي ياد خدا معادل تمام خير دنيا و آخرت شمرده شده است. 🌹 4ـ چنانكه از رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ نقل شده: 🌹من اعطي لساناً ذاكراً فقد اعطي خير الدنيا و الاخرة آن كس كه خدا زباني به او داده كه به ذكر پروردگار مشغول است خير دنيا و آخرت به او داده شده است.[2] 👈روايات در اهميت ياد خدا آن قدر زياد است كه اگر بخواهيم همه آنها را در اين جا بياوريم از وضع كتاب بيرون خواهيم رفت اين سخن را با حديث كوتاه و پر معني ديگري از امام صادق ـ عليه السّلام ـ پايان مي‌دهيم آن ‌جا كه فرمود : 5ـ «من اكثر ذكر الله عزّوجلّ اظلّه الله في جنّته» 🌹هر كس بسيار ياد خدا كند خدا او را در ساية‌ لطف خود در بهشت برين جاي خواهد داد. 👈صاحب الميزان مي‌فرمايد: كلمه ذكر در مقابل نسيان (فراموشي) به معناي به ياد داشتن است و آن عبارت است از اين كه آدمي نيروي ادراك خود را متوجّه ياد شده كند، حالا يا به اين كه نام آن را ببرد و يا صفات او را به زبان جاري كند خلاصه چيزي به زبان بگويد كه حكايت از آن مذكور كند، اين يكي از مصاديق ذكر است (و گرنه مصداق مهم تر از آن اين است كه در قلب به ياد او باشي). 🌹كلمه تسبيح به معناي منزّه داشتن است و اين كلمه نيز مانند كلمه ذكر بستگي به لفظ ندارد هر چند تسبيح به لفظ يعني گفتن سبحان الله، كه آن هم يكي از مصاديق تسبيح است (و گرنه تسبيح در دل از آن مهمّ‌تر است).[3] [1] . الميزان ج 16 ـ 516. [2] . نمونه ج 17، ص 356. [3] . تفسير الميزان، ج 16، ص 513. @fatemi222