2- رعایت ادب در امر به معروف گفتن‌ها باید شیوه با ادب باشد. ابراهیم به بابایش که حرف می‌زد همه‌اش می‌گوید: «یَا أَبَتِ». چهار تا «یَا أَبَتِ» پشت هم است. «یَا أَبَتِ» بابا جون، بابا جون، «یَا أَبَتِ»، «یَا أَبَتِ»، «یَا أَبَتِ»، «یَا أَبَتِ» همه‌اش می‌گوید بابا جون، باباجون، یعنی شیوه گفتن. آنوقت پدر هم نباید بگوید، پدر هم باید قشنگ حرف بزند. در قرآن «یَا أَبَتِ» داریم پسر به پدر، پسر به پدر، به عمو می‌گوید «یَا أَبَتِ»، بزرگ به کوچک می‌گوید «یَا بُنَیَّ» لقمان/17 پسر عزیزم، «یَا أَبَتِ»، «یَا بُنَیَّ» یعنی هم بزرگ‌ها به کوچک‌ها مؤدب حرف بزنند، هم کوچک‌ها به بزرگ‌ها. نباید بگوید من که بزرگم پس اسم این را سبک بشمارم. امر به معروف هم کار بچه هاست هم کارِ زنهاست، با ادب از طرف بزرگ‌ها ادب، از طرف کوچک‌ها هم ادب. این یک نکته.