📝 #یادداشت ♦️متوقعان تشویق و قدردانی 🔸اینکه در میانه بحران و بلای طبیعی جهانی، گروهی از دانش‌آموختگان نجوا کرده و درباره عدم‌دلجویی و قدردانی از زحمات‌شان گلایه و شِکوه کنند، کار طبیعی و پسندیده‌ای به‌نظر نمی‌آید. 🔸مگر از دیگر گروه‌ها در این شرایط اضطراری و بحرانی، چقدر تقدیر می‌شود که از این گروه نمی‌شود. 🔸برخی از پزشکان و پرستاران در راه خدمت به مبتلایان #ویروس‌_کرونا، جان خود را از دست داده‌اند و متاسفانه تاکنون فرصت بزرگداشتی در سطح ملی از آنان فراهم نشده است. 🔸در‌حالی‌که لااقل نگارنده جایی نخوانده و نشنیده است که فردی از اصحاب علوم‌انسانی در راه مقابله با کروناویروس، جان خود را از دست داده باشد. 🔸آیا باید چنین خواسته‌ای را به‌حساب احساس نیاز پاره‌ای از اصحاب علوم‌انسانی به تقدیر و تشکر گذاشت؟ 🔸اگر چنین باشد که حکایتی از چالش روانشناختی آنان است. با وصف این، دلیل ندارد که این گفته چندان جدی گرفته شود. 🔸به‌علاوه از زحمات برخی از گویندگان این سخن، همه‌ساله در اشکال مختلف تقدیر و تشکر به‌عمل می‌آید، از تقدیر در جشنواره‌ها گرفته تا رونمایی از آثار و دیدارهای اختصاصی با کارگزاران عالی‌رتبه و بزرگداشت‌های محفلی. 🔸برخی از آنان از سوی چندین پژوهشگاه و پژهشکده مورد حمایت واقع می‌شوند. 🔸جشنواره فارابی هم اختصاص به تجلیل از آثار برگزیده علوم‌انسانی دارد. 🔸فرصت‌های آموزشی و پژوهشی که برای این گروه از شِکوه‌کنندگان فراهم است، برای بسیاری از افراد فراهم نیست. 🔸برخی از آنان مشاوران عالی‌رتبه نهادهای رسمی و غیررسمی دستگاه‌های دولتی و مردمی هستند. 🔸بعضا از اعضای مهم هیات‌های ممیزه مراکز آموزشی و پژوهشی‌اند. حمایت‌های مادی و معنوی حاکمیتی برای بسط وگسترش علوم‌انسانی و اجتماعی کم نبوده است. ✍️نویسنده: دکتر داود مهدوی‌زادگان 🔻ادامه مطلب: 🌐 http://fekrat.net/?p=1114 📌کانال فکرت؛ 🆔 @fekrat_net