#بازگویی 💢 گزیده‌ای از مطالب مطرح‌شده توسط حجت‌الاسلام میثم زنجیرزن حسینی؛ استاد سطوح عالی فلسفه و کلام حوزه علمیه در #لایو با موضوع «ماه رمضان و سلوک عرفانی» 🔸 بنابر حکمت متعالیه، انسان یک بُعد مجرد و یک بُعد مادی دارد. بُعد مجرد شامل دو عقل نظری(هست‌ها و نیست‌ها) و عقل عملی(باید‌ها و نبایدها) می‌شود. عقل عملی را همان سلوک عملی تعریف می‌کنند. این سلوک بنابر نظر صدرالمتألهین دارای ۴ مرتبۀ تجلّی(عمل به شریعت)، تخلّی(خالی‌شدن از رذائل)، تحلّی(زینت یافتن به فضائل) و فنا(فی‌الله) است. برخی دیگر نیز قائل به دسته‌بندی دیگری از مراتب سلوک هستند. سه مرتبۀ تخلّی(از رذائل)، تحلّی(به فضیلت‌ها) و تجلّی(تجلی سبحان در وجود سالک یعنی سالک، متجلّی صفات و اسمای الهی است). 🔹 ماه رمضان با سلوک عملی و سه مرتبۀ گفته‌شده به ترتیب با سه ماه رجب، شعبان و رمضان منطبق است. لیله‌القدر واقعی نیز قلب امام زمان است که هویت ذاتی در آن تجلی می‌کند. تجلی ذات در باطن انسان کامل، یک امر زمان‌مند نیست. در عالم ثبوت، خداوند متعال دائماً بر انسان کامل افاضه فیض می‌کند و زمان‌مند نیست. زمان‌مندیِ آن به عالم اثبات بر‌می‌گردد که درک حقیقت، موقوف به ماه رمضان و خصوصاً شب‌های قدر است. 🔸 انسان به واسطه روزه، یک مرافقت وجودی با رب‌العالمین پیدا ‌می‌کند و چون این سنخیت با خداوند حاصل می‌شود، می‌تواند از تجلیات ذاتیه برخوردار باشد. روزه‌دار فقط در ماه رمضان است که می‌تواند متجلّی «یطعم و لایطعمِ» حضرت باری‌تعالی شود و خود را از حیات ظلمانی خارج کند. 📱تماشای لایو از اینستاگرام فکرت 🆔 @fekrat_net