#گزیده 💢 واکاوی سینمای دینی در ایران 🔹در کشور ما نظریات متفاوتی در خصوص رابطه سینما و دین و در نتیجه امکان تحقق سینمای دینی مطرح شده است. عده‌ای آن را مسئله‌ای مسلم فرض کرده‌اند و برخی برای تحقق آن شروطی تعیین کرده‌اند که گاه ناممکن می‌نماید. در طی سال‌های پس از انقلاب، غالب کسانی که از دریچه دین به سینما ورود داشته‌اند سینمای دینی را امر پیچیده‌ای ندانسته و آن را محقق می‌دانسته‌اند. به‌عنوان مثال، نصرت الله تابش یکی از این افراد است. نقطه آغاز بحث او را باید آنجا یافت که تکنولوژی را نه زاییده تمدن و فرهنگ غربی که دستاورد انسان و ناشی از نیاز او می‌داند. او تکنولوژی را در مرحله اول زاییده نیاز انسان می‌داند و در مرحله دوم آن را تداوم حس انسان می‌داند(تابش ۱۳۹۳: ۲۳). 🔸او هم سینما و هم تکنولوژی را نه زاییده فرهنگ، که مؤثر بر آن می‌داند. در این دیدگاه، تکنولوژی دارای ذات و غایت نیست و هرکس قادر است به هر شیوه‌ای و با هر هدفی از آن استفاده کند. از این منظر، سینمای دینی نه‌تنها امری ممکن است، بلکه در همین روزگار نیز حاضر است. به همین علت، تابش تاریخ سینمای دینی را به ابتدای تاریخ سینما پیوند می‌زند و ساخت آثاری را در مورد پیامبران شاهد گفته خود می‌داند. او حضور شخصیت‌هایی مانند ژان والژان یا اسقف برادران کارامازوف را حکایت‌گر امکان تحقق سینمای دینی می‌داند. 🔰 مطلب کامل را اینجا مطالعه کنید •┈┈┈┈••✾••┈┈┈┈• 🔻فکرت، رسانه اندیشه و آگاهی؛ 🆔 @Fekrat_Net