هدایت شده از مباحث
📖 امام عليه السلام در اين كلام پربار به نكاتى از تفاوت فضايل اخلاقى در زن و مرد اشاره كرده مى‌فرمايد: «خصلت‌هاى نيك زنان، خصلت‌هاى بد مردان است (اين خصلت‌ها عبارتند از:) تكبر و ترس و بخل (زيرا) هنگامى كه زن متكبر باشد بيگانه را به خود راه نمى‌دهد و اگر بخيل باشد مال خود و همسرش را حفظ مى‌كند و اگر ترسو باشد از هر چيزى كه ممكن است به آبرو و عفت او صدمه بزند مى‌ترسد (و از آن فاصله مى‌گيرد)»؛ (خِيَارُ خِصَالِ‌ النِّسَاءِ‌ شِرَارُ خِصَالِ‌ الرِّجَالِ‌: الزَّهْوُ وَ الْجُبْنُ‌ وَ الْبُخْلُ‌؛ فَإِذَا كَانَتِ‌ الْمَرْأَةُ‌ مَزْهُوَّةً‌ لَمْ‌ تُمَكِّنْ‌ مِنْ‌ نَفْسِهَا وَ إِذَا كَانَتْ‌ بَخِيلَةً‌ حَفِظَتْ‌ مَالَهَا وَ مَالَ‌ بَعْلِهَا وَ إِذَا كَانَتْ‌ جَبَانَةً‌ فَرِقَتْ‌ مِنْ‌ كُلِّ‌ شَيْ‌ءٍ‌ يَعْرِضُ‌ لَهَا) 💡 «خيٖار» به معناى بهترين‌ها و «شرار» به معناى بدترين‌هاست. 💡 «زَهْو» به معناى تكبر و «فَرِقَت» از ريشۀ «فَرَقَ‌» بر وزن «ورق» به معناى ترس است. آنچه امام عليه السلام در اين كلام نورانى فرموده، امورى براى حفظ عفت زن و دور نگه داشتن او از تعرض مردان آلوده و كثيف و حفظ جايگاه او در خانواده است. روشن است اگر زن در برابر مردان بيگانه تواضع و فروتنى كند ممكن است در او طمع ورزند، همچنين اگر به اصطلاح نترس باشد و به جاهاى خطرناك و يا بيابان‌هاى دوردست و خالى از سكنه برود و يا در شب‌هاى تاريك تنهايى بيرون برود و يا دعوت افراد مشكوك را براى سوار شدن به اتومبيل و مجالس مختلف آنها بپذيرد، ممكن است در معرض خطرات ناموسى قرار گيرد. اين‌جاست كه ترس براى او فضيلت خواهد شد و پاسدار و نگاهبان عفت اوست. همچنين اگر زن نسبت به هزينه كردن اموال شوهر بخيل باشد مى‌تواند حافظ و نگاهبان ثروت او گردد؛ اما به عكس اگر دست بذل و بخشش او گشاده گردد ممكن است اموال شوهر و حتى اموال خودش را در مدت كوتاهى بر باد دهد و همين امر سبب اختلاف او با همسرش گردد و منجر به حوادثى شود كه بسيار ناخوشايند است. ... |