باور به جبر و تناسخ در مکتب اشو ☯️🔻 قسمت (دوم) 2️⃣ ♦️ اشو بر این باور است که هندوها قدیمی‌‏ترین مردم آگاه هستند؛ آگاه‏‌ترین مردم باستانی روی زمین. اولین کسانی بودند که مذهب در ذهنشان خطور کرد. 🔷 آن‌‏ها فقط یک آرزو دارند؛ تنها یک تپش بزرگ در قلبشان: چگونه رها شوند، چگونه آگاهی کسب کنند تا از چرخه حیات (samsara) به بیرون قدم بگذارند. هندوها می‌‏گویند: 🔶 ما این سفر را بارها و بارها طی کرده‌‏ایم، ما بذر شده‏‌ایم، درخت شده‏‌ایم، دوباره بذر شده‏‌ایم و دوباره درخت شده‌‏ایم، بارها و بارها.[6] 🔷 اشو باور تناسخ خود را به‌‏خوبی در یک جمله بیان کرده است: «یک انسان الا و لابد دوباره و دوباره متولّد می‌‏شود».[7] 🔶 اشو نیز مانند بسیاری دیگر از مدعیان معنویت‏‌گرایی و باورمندان به تناسخ، «یادآوری» را دلیلی برای اثبات تناسخ می‌‏داند. او مدّعی است به نقطه‏‌ای رسیده که می‌‏تواند از آن‌‏جا زندگی‌‏های پیشین‏ خود را ببیند. 🔷 وی معتقد است چون نقطه‌‏ای که او رسیده و در آن تناسخ و زندگی‌‏های پیشین خود را می‌‏بیند، تجربه شخصی اوست، پس برهان کافی برای اثبات تناسخ خواهد بود.[8] 🔶 البته به‌‏رغم این‏‌که او نیز داعیه روح‌‏باوری دارد، در برخی جملاتش درباره روح و تناسخ به‏‌گونه‏‌ای سخن می‌‏گوید که گویا روح، همان ذهن آدمی است. 🔷 اوشو می گوید: وقتی شب هنگام، برای خوابیدن دراز می‌‏کشید؛ وقتی خواب، آغاز به نزول بر شما می‏‌کند و تاحدودی شما را در برمی‌‏گیرد،‏‏ آخرین فکر را به ذهن‏ می‏‌آورید. 🔶 سپس به خواب می‏‌روید، هنگامی که صبح برمی‌‏خیزید و آماده ترک رخت‌خواب می‌‏شوید، به اولین فکری که پس از برخاستن دارید بنگرید. 🔷 نتیجه‌‏اش برایتان تعجب‌‏آور خواهد بود. آخرین فکر شب پیش، اولین فکر روز بعد می‏‌شود. به همین طریق آخرین آرزو در لحظه مرگ، اولین آرزو در هنگام تولّد می‌‏گردد. 🔶 به هنگام مرگ، جسم فاسد می‌‏شود ولی ذهن به سفر خود ادامه می‌‏دهد. سن بدن شما شاید پنجاه سال باشد اما سن ذهن شما شاید پنج میلیون سال. شما تمام ذهن‏‌های خود را در طول تمام تولّدهایتان داشته‌‏اید و حتی امروز با خود دارید. 🔷 ذهن شما مانند یک مخزن، تمام خاطرات تولّدهای گذشته‏‌تان ‏را در خود انباشته می‏‌کند؛ از این رو ذهن بسیار پیداست. این طور نیست که ذهن شما فقط مخزن تولّدهای انسانی باشد؛ اگر به‌‏صورت درخت‌‏ها یا حیوانات متولّد شدید... خاطرات تمام آن تولّدها هم اکنون در شما موجود است.[9] 🔶 در سخن دیگر اشو مدّعی است که انسان گمان می‏‌کند خواهد مرد؛ اما مرگ، سفسطه است. هیچ‏‌کس تاکنون نمرده و هیچ‌‏کس تاکنون متولّد نشده است. تولّد و مرگ فقط دو قسمت ماجرای زندگی جاودان هستند. نه تولّد، آغاز این ماجراست و نه مرگ، پایان آن. 🔷 تو پیش از تولّد وجود داشتی و پس از مرگ وجود خواهی داشت.[10] تعریف مرگ نیز باور به تناسخِ اشو را بیش‏تر توضیح می‌‏دهد. او درباره مرگ معتقد است که در مرگ شخص، فقط بدنش را ترک می‌‏کند و بلافاصله بدن دیگری را می‌‏گیرد.[11] 🔶 نمود دیگر تناسخ باوری اشو در نفی بهشت و جهنّم تجلّی می‏‌یابد. او بر این باور است که بهشت و جهنّم، ساخته و پرداخته روان آدمی است و واقعیت بیرونی ندارد: ♦️ از جهنّم نهراس! آری، نوعی از بهشت و جهنّم وجود دارد که حالتی روانی در وجود توست؛ ولی به جا و مکانی ویژه در زمین یا آسمان هیچ ربطی ندارد. این پندار را دور بینداز. دین به این مهملات ربطی ندارد.[12] به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2 ادامه دارد....🔻🔻