بازدید بیگانگان فرازمینی از « زمین » تخیل یا واقعیت ⁉️👽🛸🔻 قسمت (دوم) 2️⃣ ♦️ بگفته مایکل هارت : طی ۱۳،۶ میلیارد سالی که از پیدایش کهکشان راه شیری می گذرد، حیات بیگانه ی فرصت خوبی برای کلونی سازی در سرتاسر کهکشان داشته است، اما ما تاکنون موفق به کشف هیچ نشانه ای از آن ها نشده ایم. 🔷 هارت در پایان مقاله ی خود این گونه نتیجه گیری می کند که با تفاسیر یادشده، وجود هرگونه تمدن پیشرفته ای در کهکشان ما منتفی است. 🔶 اما مطالعه ی اخیر از منظری تازه به این پرسش می نگرد: شاید بیگانگان به شکلی استراتژیک زمان خود را صرف کاوش در فضا کرده باشند. جاناتان کارول نلنبک ، کارشناس محاسباتی و رهبر مطالعه ی اخیر می گوید: 🔷 اگر هنگام بررسی این مسئله، موضوع حرکت ستارگان را در نظر نگیرید، تنها دو نتیجه گیری پیش رو خواهید داشت. یا هنوز (بیگانگان) سیاره ی خود را ترک نکرده اند یا اینکه ما تنها تمدن صاحب فناوری در کهکشان هستیم. 🔶 ستارگان (به همراه سیارات درون مدار آن ها) با سرعت هایی گوناگون و در مسیرهایی متفاوت حول مرکز کشهکشان می چرخند. طی این حرکت، گه گاهی ستارگان از مجاورت یکدیگر عبور می کنند. 🔷 کارول می گوید ممکن است بیگانگان منتظر فرصتی باشند که در آن، مقصد بعدی به آن ها نزدیک تر شود. در چنینی شرایطی، گسترش تمدن ها در فضا، بیشتر از آنچه هارت تصور می کرد، زمان خواهد برد. 🔶 بنابراین ممکن است هنوز ما در دسترس آن ها قرار نگرفته باشیم یا اینکه حتی در زمانی بسیار قبل تر از پیدایش بشر، آن ها از سیاره ی ما بازدید کرده باشند. 🔷 پژوهشگران به طرق مختلف در جست وجوی پاسخی برای پارادوکس فرمی بوده اند. برخی از مطالعات این فرضیه را بررسی کرده اند که شاید حیات بیگانه درون اقیانوس هایی زیر سطح سیارات شکل گرفته باشند و از این رو این گونه ها نتوانسته اند موفق به انجام یک سفر میان ستاره ای شوند. 🔶 برخی طرفدار نظریه ی باغ وحش کیهانی هستند؛ نظریه ای که می گوید تمدن های بیگانه احتمالا تمایلی به برقراری ارتباط با بشر ندارند ، درست همان گونه ما اینجا بخش هایی از طبیعت را برای حفظ گونه های جانوری و مردم بومی تحت حفاظت قرار داده ایم. 🔷 مطالعه ای دیگر در سال ۲۰۱۸ ازسوی دانشگاه آکسفورد نشان می دهد که شانس تنها بودن ما در کهکشان راه شیری تنها دو پنجم است؛ در حالی که این احتمال برای کل جهان به یک سوم می رسد. 🔶 اما نویسندگان مطالعه ی اخیر به این نکته اشاره دارند که در پژوهش های قبلی یکی از اساسی ترین ویژگی های کهکشان ما نادیده گرفته شده است: حرکت کهکشان. ♦️امکان پذیر بودن موضوعی مانند وجود حیات بیگانه با محتمل بودن آن تفاوت بسیاری دارد. 🔷 همان طور که سیارات به دور ستارگان می چرخند، منظومه های ستاره ای نیز خود به دور مرکز کهکشان می گردند. به عنوان نمونه، منظومه ی شمسی ما هر ۲۳۰ میلیون سال به دور مرکز کهکشان راه شیری می چرخد. 🔶 اگر تمدن های بیگانه در منظومه هایی دور از هم شکل گیرند (نظیر منظومه ی شمسی ما که در نقطه ای دورافتاده از کهکشان خود واقع شده)، بهتر است که پیش از سفر صبر کنند تا مسیر حرکت منظومه ی ستاره ای، آن ها را به نقطه ای نزدیک تر به منظومه ی سکونت پذیر احتمالی برساند. 🔷 پس از انجام چنین سفری آن ها می توانند مجددا منتظر فرارسیدن فاصله ی بهینه ی بعدی برای عزیمت به منظومه ی دیگر باشند. پروکسیما قنطروس، نزدیک ترین ستاره به خورشید بیش از ۴.۲۵ سال نوری با ما فاصله دارد. 🔶 بنابر چنین سناریویی، توسعه ی تمدن بیگانگان با سرعت چندانی پیش نخواهد رفت. بیگانگان آن قدر صبر می کنند تا منظومه ی ستاره ای آن ها به اندازه ی کافی به یک منظومه ی دیگر با احتمال وجود سیارات سکونت پذیر نزدیک شود.کارول نلنبک می گوید: 🔷 اگر این مدت کافی به معنی یک میلیارد سال باشد، می توان پاسخی برای پارادوکس فرمی متصور شد. جهان های قابل سکونت به حدی نادر هستند که شما مجبور هستید زمانی بسیار بیش تر از طول عمر احتمالی یک تمدن صبر کنید تا بتوانید به آن دسترسی پیدا کنید. 🔶 پژوهشگران برای بررسی سناریوهایی مبنی بر وجود احتمالی بیگانگان، از مدل هایی عددی بهره گرفتند تا بتوانند سرعت توسعه ی تمدن ها را در کهکشان شبیه سازی کنند. 🔷 آن ها عوامل متنوعی را نظیر فاصله ی یک تمدن فرضی در مجاورت منظومه ی شمسی، دامنه ی حرکتی و سرعت فضاپیماهای میان ستاره ای و نرخ پرتاب این نوع ادوات را در محاسبات خود لحاظ کردند. 🔶 مانند کاوشگر ویجر ناسا در فضا. ویجر ۲ در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شد و در سال ۲۰۱۸ به فضای میان ستاره ای رسید. ♦️ البته این تیم تلاشی برای طرح انگیزه و نیات بیگانگان از سفر فضایی نداشته است؛ موضوعی که کاوش در آن خود به منزله ی درگیری در انواع دیگری از پارادوکس های فرمی خواهد بود. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2 ادامه....🔻🔻