چرا انسان‌های باستانی جمجمه همدیگر را سوراخ می‌کردند ❓🧠💀🔻 قسمت (دوم) 2️⃣ ♦️ به وضوح، پیدا کردن حتی یک مورد جمجمه سوراخ شده در نقطه اوبلیون قابل توجه است. اما باتیوا با پنج مورد روبرو بود، که همه آن‌ها در یک گور خاک شده بودند. این مورد بی‌سابقه بود و هنوز هم هست. دلیل مرسوم نبودن سوراخ کردن جمجمه در ناحیه اوبلیون واضح است: بسیار خطرناک است. 🔷 نقطه اوبلیون دقیقا بالای سینوس ساژیتال فوقانی قرار داد، جایی که خون از مغز جمع می‌شود و سپس به رگ‌های اصلی خروجی مغز جاری می‌شود. باز کردن جمجمه در این مکان خطر خونریزی شدید و مرگ را به دنبال دارد. 🔶 این موضوع نشان می‌دهد ساکنان عصر مس در روسیه باید دلیل خوبی برای انجام چنین عملی می‌داشتند. با این وجود هیچ یک از جمجمه‌ها نشانه‌ای از آسیب‌دیدگی یا بیماری، بعد یا قبل از انجام این عمل نشان نمی‌دهند. 🔷 به عبارت دیگر به نظر می‌رسد جمجمه این افراد در حالی سوراخ شده که در سلامت کامل به سر می‌بردند. آیا سوراخ کردن جمجمه‌ آن‌ها نشان از نوعی رسم و آیین است؟ 🔶 احتمال جالبی بود ،اما باتیوا مجبور بود از ادامه ماجرا دست بردارد. اسکلت‌های زیاد دیگری در جنوب روسیه بودند که باید تحلیل می‌کرد، و هرچقدر هم اسرارآمیز، نمی‌توانست با چند جمجمه منحرف شود. 🔷 اما پیش از آن که دست بردارد، تصمیم گرفت در میان اسناد منتشر نشده باستان‌شناسی روسیه بگردد، تا ببیند مورد عجیب دیگری از جمجمه سوراخ شده در نقطه اوبلیون کشف شده که گزارش نشده باشد. 🔶 در کمال تعجب، دو مورد پیدا کرد. جمجمه دو زن جوان با سوراخ در ناحیه اوبلیون که سال‌ها قبل کشف شده بوند: یکی در سال ۱۹۸۰ و دیگری در سال ۱۹۹۲. هر کدام از آن‌ها در فاصله کمتر از ۳۱ مایل (۵۰ کیلومتر) از روستوف-نا-دونو از زمین بیرون کشیده شده بودند، و هیچ‌کدام نشانی از اینکه با انگیزه پزشکی سوراخ شده باشند نداشتند. 🔷 با این حساب باتیوا با هشت جمجمه غیرمعمول روبرو بود، همه در منطقه‌ای کوچک در جنوب روسیه و احتمالا در یک رده سنی. یک دهه بعد، شواهد بیشتری پیدا شد. 🔶 سه مورد از جمجمه‌ها علائم اندکی از التیام در اطراف سوراخ نشان می‌دهند، که احتمالا به این معنی است که صاحبان آن‌ها تنها بین دو تا هشت هفته بعد از عمل زنده ماندند. دو نفر از آن‌ها زن‌هایی بین ۲۰ تا ۳۵ سال بودند. نفر سوم فردی بین ۵۰ تا ۷۰ ساله بود که جنسیت او قابل تشخیص نبود. 🔷 در هشت جمجمه دیگر علائم بهبودی بیشتری دیده می‌شود. بر اساس آن‌چه امروزه از ترمیم استخوان می‌دانیم، این‌ افراد حداقل چهار سال پس از عمل‌شان زنده ماندند. پنج نفر ازاین هشت نفری که زنده ماندند همان‌هایی بودند که در گور دسته‌جمعی در نزدیکی روستوف-نا-دونو پیدا شدند، همان‌هایی که سوراخ عجیب جمجمه‌شان برای اولین بار توجه باتیوا را بیست سال پیش به خود جلب کرد. 🔶 دو مرد، دو زن و دختر نوجوان همگی با سوراخ جمجمه در ناحیه اوبلیون سال‌ها زنده ماندند. اسکلت دختر نوجوان نشان می‌دهد که او بین ۱۴ تا ۱۶ سال داشته، و قبل از ۱۲ سالگی یا شاید هم مدت‌ها پیش از آن عمل شده است. احتمال این‌که این دوازده نفر بیماری داشتند یا از صدمه مغزی رنج می‌بردند هنوز وجود دارد. در این صورت، عمل سوراخ کردن جمجمه برای حداقل هشت نفر از آن‌ها موفقیت‌آمیز بوده است. 🔷 اما هم‌چنان احتمال اینکه باتیوا و همکارانش درست بگویند نیز وجود دارد و ممکن است این افراد با انگیزه آیینی جمجمه‌شان سوراخ شده باشد. 🔶 اگر این طور باشد، بیشتر از حدس زدن نمی‌توانیم بدانیم چه مزایایی در ادامه زندگی‌شان دریافت کردند – یا فکر کردند دریافت کردند. 🔷 در سال ۲۰۱۱، یک گروه بین‌المللی از باستان‌شناسان مشغول تحلیل ۱۳۷ اسکلت آدم بودند. این اسکلت‌ها به تازگی از سه گورستان مختلف در عصر مس، در۳۱۰ مایلی (۵۰۰ کیلومتری)‌ جنوب شرقی روستوف-نا-دونو، در استاورپول روسیه، نزدیک مرز امروزی با گرجستان، حفاری شده‌ بودند. 🔶 باستان‌شناس‌ها به دنبال جمجمه‌های سوراخ شده نبودند. آن‌ها برای تحقیق در مورد سلامت کلی ساکنان آن‌ منطقه در عصر مس آن‌جا بودند. اما از بین ۱۳۷ جمجمه، ۹ مورد به وضوح سوراخ شده بودند. 🔷 پنج مورد آن‌ها عادی بودند. جمجمه‌‌ها در جاهای مختلف کاسه سردر پشت و جلو سوراخ شده بودند و همه آن‌ها نشان از صدمه جسمی داشتند، بنابراین گمان می‌رود برای درمان سوراخ شده بودند. اما چهار جمجمه سوراخ شده‌ دیگر هیچ نشانی از آسیب یا بیماری نداشتند. به علاوه، هر چهار مورد دقیقا بالا نقطه اوبلیون سوراخ شده بودند. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2 ادامه دارد....🔻🔻