یه زمانی آرزو داشتم که مسی قهرمان فوتبال جهان نشه تا جایگاه مارادونا حفظ بشه و دیشب هم خیلی دوست داشتم حسن یزدانی برنده بشه و حرمتش حفظ بشه . ولی حالا حس بنده اینه که افرادی مانند مارادونا و حسن یزدانی اسطوره هستند حتی اگر شکست بخورند . یک صفات و ویژگی هایی دارند که حالا حالاها کسی بهشون نمیرسه . مردمی بودن خیلی مهمه . مارادونا در قلب مردم دنیا بود . حسن یزدانی در قلب طرفدارانش هست . هر ورزشی برد و باخت داره . چهره های زیادی آمده اند و رفته اند .و می آیند و می روند . ولی اشخاصی که مردمی باشند نه فقط حرف و تظاهر ، جاودانه میشن ، خصوصا اگر معیارشان رضا خدا باشه . حس یزدانی می تونست و می دونست که بعد از آسیب باید کشتی رو رها کنه ولی چرا ادامه داد ؟ برای مردم و طرفدارانش در سراسر دنیا. مثله مرحوم آقا تختی دیگه پیدا نمیشه . اون بزرگوار تا دید حریفش از یک پا مصدوم است هرگز به اون سمت حمله نکرد ولی شاهد این هستیم که سایر کشتی گیران حتی در مواردی کشتی گیران داخلی به این اصل جوانمردی توجهی ندارند . در المپیک چند سال قبل کشتی گیر چینی به پای مجروح رضا یزدانی، مدام و عمدی حمله می کرد و در المپیک امسال به کتف مجروح حسن یزدانی . متاسفانه کشتی گیری که در فینالبه حسن یزدانی خورده بود قبلش هم دو کشتی گیر دیگر را مصدوم کرده بود و ظاهرا فیلا در این موارد کاری نمیکنه چون شکایتی ازش نشده بود . این اشتباه است . کشتی ورزش پهلوانی است نه ظلم و آسیب به حریفان . کشتی هر چی باشه روزی برای ورزشکار تمام میشه اما این آسیب ها تا آخر عمر همراهشان هست . انسان باید معرفت داشته باشه . مدال طلا حتی الماس ، ارزش این رو نداره که آدم عمدی به انسانی ظلم کنه و سبب مصدومیت و یا معلوم شدن کسی بشه . دنیا نیاز به مرام تختی داره . ولی ظاهرا همه چیز شده مدال و شهرت. مستی مدال و شهرت کمتر از مستی قدرت نیست. ای کاش انسان ها به رشد یافتگی برسند که ورزش های جدیدی ابداع کنند که معیار همکاری و محبت بین انسان ها باشه نه اینکه طلا و نقره و برنز . این همه سال آمریکا و چین مقام اول المپیک شده اند ، چه اتفاقی رخ داد . دنیا تغییر کرد ؟ نه دنیا با انسانیت تغییر میکنه نه با مدال .