⛔ نکته عجیب درباره « دل » اینکه در اینجا استفاده از اسپانسرها به حدی زیاد و غیرمعقول است که زمان مفید سریال « دل » در هر قسمت را به سختی به 20 دقیقه می رساند. تاکید بسیار زیاد اسپانسرها بر نمایش محصولاتشان در سریال مخصوصاً در موضوع تالار ازدواج، بسیار زننده و خارج از عُرف های رایج سریال سازی می باشد. این تاکید به حدی زیادی است که در یک نما زمانی که پدرِ آرش هزینه های تالار را از پسرش دریافت می کند، دوربین به روی هزینه تالار چند ثانیه ای فوکوس می کند تا مخاطب بداند تالار لاکچری که در ادامه خواهد دید، چه میزان هزینه ای را بابت برگزاری عروسی دریافت می کند! اگر به مسائل دخالت اسپانسر در محتوای سریال که بسیار زننده و غیرقابل باور است توجهی نکنیم، نمی توانیم از کیفیت بسیار ناامید کننده سریال چشم پوشی کنیم. وضعیت فیلمنامه این سریال بحرانی است و شخصیت پردازی ها در رعایت ابتدایی ترین قواعد خود نیز شکست خورده هستند. در « دل »  مجموعه ای از تیپ های کاملاً کلیشه ای به چشم می خورد که دوران استفاده از آنها به سریال های چند دهه پیش ایران باز می گردد. چهره مادر شوهر خبیث و کینه ورز که هیچ نکته اخلاقی در وجودش ندارد در کنار همسر زن ذلیل، تنها بخشی از شخصیت های تک بعدی سریال را شامل می شود که دیالوگ هایشان نیز در راستای کلیشه ای بودنشان نوشته شده است. @gamedovomeenqelab