خلاصه نهضت حسینی این بود؛ یک طرف حسین بن علی علیه السلام که «و بذل مهجته فیک» جان و خون خود را در راه خدا داد؛ تا... «لیستنقذ عبادک من الجهالة»؛ بندگان تو را از جهل نجات دهد؛ «و حیرة الضّلالة»؛ و آنها را از سرگردانیِ ناشی از ضلالت و گمراهی برهاند. طرف دیگر قضیه: «و قد توازر علیه من غرّته الدنیا و باع حظّه بالارذل الأدنی» کسانی که فریب زندگی، آنها را به خود مشغول و دنیای مادّی، زخارف دنیایی، شهوات و هواهای نفس، از خود بیخودشان کرده بود؛ سهمشان از آفرینش خدای متعال برای رسیدن به سعادت را به بهای پست و ناچیز و غیر قابل اعتنایی فروختند. فداکاری امام حسین علیه السلام چنین بود که در جایی که دیگر موعظه و نصیحت چاره ساز نجات انسان ها از گمراهی نبود، برای نجاتشات از غرق شدن در پست ترین رتبه ها، خون قلبش را بذل کرد و جان داد. آن هم چه جان دادنی! (برداشت از سخنرانی مقام معظم رهبری در تاسوعای سال ۷۹) 📝 #رها_عبداللهی 🏴@gamedovomeenqelab