نکته آیه شریفه؛ عبور از افول و ناپايدارى و رسيدن به ثبات، جلوه اى از ديد ملكوتى است كه خداوند به حضرت ابراهيم داده است. «حَنيف» از «حنف»، به معناى خالص وبى انحراف، وگرايش به راه حقّ ومستقيم است. «فَطر» كه به معناى آفريدن است، در اصل، مفهوم شكافتن را دارد. شايد اشاره به علم روز داشته باشد كه مى گويد: جهان در آغاز، توده ى واحدى بوده، سپس از هم شكافته و كرات آسمانى يكى پس از ديگرى پديد آمده است. (405) ----- 405) تفسير نمونه. @gamedovoom