غزل آمد به‌لبم خون بہ قلم جارے‌ڪرد مقتلے بـاز نمـودم و چہ اقـرارے ڪــرد میخ در، قامٺ در، ضرب لگد، پاے عدو مانده ام مـاٺ ڪه دیـوارچـرایارےڪرد