🔴 پیشگویان چگونه اخبار (غیبی) را به دست می‌آورند؟... 🌕 در گفتگوی امام صادق علیه‌السلام و شخص زندیق آمده است که امام فرمود: و امّا اخباری که از آسمان به پیشگو می‌رسیده این‌گونه بوده که شیاطین در مکان‌هایی از آسمان برای استراق‌سمع می‌نشستند، زیرا در گذشته نه شیاطین از استراق‌سمع منع می‌شدند و نه به‌وسیله‌ی ستارگان رانده می‌شدند و بعدها به دلیل اینکه چیزی از خبر آسمان که شبیه وحی باشد به‌وسیله‌ی شیاطین به زمین منتقل نشده و باعث نگردد اهل زمین پیرامون آنچه از جانب خداوند برای اثبات حجّت و نفی شبهه (چیزی که موجب اشتباه حقّ و باطل شود) فرستاده می‌شود دچار اشتباه گردند، شیاطین از استراق سمع بازداشته شدند. و شیطان کارش چنین بود که یک کلمه از اخبار آسمان پیرامون آنچه قرار بود خداوند در مورد مخلوقاتش انجام دهد را دزدانه گوش داده و آن را می‌ربود، سپس آن را به زمین آورده و به پیشگو منتقل می‌کرد و گاهی اوقات از جانب خودش کلماتی به آن می‌افزود و در نتیجه، حقّ و باطل مخلوط می‌گشت. پس اخباری‌که پیشگو بیان می‌کرد و درست از آب در می‌آمد چیزی بوده که شیطان از آسمان شنیده و بدون کم و کاست به او منتقل کرده؛ و آنچه اشتباه در می‌آمد چیزی بوده که شیطان از خودش افزوده است. بنابراین از زمانی‌که شیاطین از استراق‌سمع منع گردیدند راهِ پیشگویی نیز قطع گردید. و امروزه آنچه شیاطین به پیشگویان منتقل می‌کنند خبرهایی از مردم پیرامون سخنانی است که بر زبان جاری می‌کنند و یا کارهایی‌است که می‌خواهند در آینده انجام دهند؛ و شیاطین به یکدیگر اخباری پیرامون حوادثی که در آینده رخ خواهد داد منتقل می‌کنند، همچون سرقتی که یک دزد انجام می‌دهد، قاتلی که قتلی مرتکب می‌شود و کسی که پنهان می‌گردد. و شیاطین نیز همچون انسان‌ها راستگو و دروغگو هستند.» «الصّادق: وَ أَمَّا أَخْبَارُ السَّمَاءِ فَإِنَ الشَّیَاطِینَ کَانَتْ تَقْعُدُ مَقَاعِدَ اسْتِرَاقِ السَّمْعِ إِذْ ذَاکَ وَ هِیَ لَا تَحْجُبُ وَ لَا تُرْجَمُ بِالنُّجُومِ وَ إِنَّمَا مُنِعَتْ مِنِ اسْتِرَاقِ السَّمْعِ لِئَلَّا یَقَعَ فِی الْأَرْضِ سَبَبٌ یُشَاکِلُ الْوَحْیَ مِنْ خَبَرِ السَّمَاءِ وَ لُبِسَ عَلَی أَهْلِ الْأَرْضِ مَا جَاءَهُمْ عَنِ اللَّهِ لِإِثْبَاتِ الْحُجَّهًِْ وَ نَفْیِ الشَّبَهِ وَ کَانَ الشَّیْطَانُ یَسْتَرِقُّ الْکَلِمَهًَْ الْوَاحِدَهًَْ مِنْ خَبَرِ السَّمَاءِ بِمَا یَحْدُثُ مِنَ اللَّهِ فِی خَلْقِهِ فَیَخْتَطِفُهَا ثُمَّ یَهْبِطُ بِهَا إِلَی الْأَرْضِ فَیَقْذِفُهَا إِلَی الْکَاهِنِ فَإِذَا قَدْ زَادَ مِنْ کَلِمَاتٍ عِنْدَهُ فَیَخْتَلِطُ الْحَقُّ بِالْبَاطِلِ فَمَا أَصَابَ الْکَاهِنَ مِنْ خَبَرٍ مِمَّا کَانَ یُخْبِرُ بِهِ فَهُوَ مَا أَدَّاهُ إِلَیْهِ شَیْطَانُهُ مِمَّا سَمِعَهُ وَ مَا أَخْطَأَ فِیهِ فَهُوَ مِنْ بَاطِلِ مَا زَادَ فِیهِ فَمُذْ مُنِعَتِ الشَّیَاطِینُ عَنِ اسْتِرَاقِ السَّمْعِ انْقَطَعَتِ الْکِهَانَهًُْ» 📗تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۵۸ 📗بحارالأنوار، ج۱۰، ص۱۶۹ 📗الاحتجاج ج ۲، ص ۳۳۶