🌸در بین اقوام ما خانمی است که متأسفانه دائماً به اموال دیگران دست‌برد می‌زند، بارها و بارها مبالغ هنگفت و طلا از من دزدیده بود، تا اینکه من بعد از حدود 11 سال متوجه شدم. پس از بیان آن به همسرم، ایشان پاسخ دادند که تمامی فامیل به نحوی خسارت دیده‌اند و همه آگاهی دارند و تنها به این دلیل به من گفته نشده بود که غیبت نشده باشد. حال سؤال این است که: 1. آیا گفتن حقیقت به من، که موجب جلوگیری از چنین ضرر و زیانی می‌شد، واقعاً غیبت است؟ 2. اگر من در مهمانی‌ها و عروسی‌ها با وجود فراوانی کیف‌های سرگردان به دیگران راجع به این زن بگویم غیبت کرده‌‌ام؟ 3. آیا با وجود این همه خسارت که دیده‌ام، باید بابت این‌که دیگران را مطلع کرده‌‌ام -که نمی‌دانم اسم آن غیبت بوده یا نه - از خدا طلب مغفرت کنم؟ 🌳پاسخ اگر انسان مطمئن است که شخصی سارق است و عدم آگاهی دیگران از این موضوع، به احتمال زیاد، موجب ضرر قابل توجهی برای آنها می‌شود، مطلع ساختن آنها جایز است و چنین غیبتی از مصادیق غیبت حرام نیست. البته اگر بتوان بدون نام‌بردن از آن شخص، از سرقت جلوگیری کرد، نباید نام وی را ذکر نمود. حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی): با توجه به اینکه با ادلۀ معتبر شرعی اثبات نشده است، ممکن است از موارد تهمت و بهتان باشد، می‌توانید بدون نام بردن، مسأله را مطرح کنید و نسبت به مراقبت از اشیاء هشدار بدهید. حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی): اگر گناه او علنی نباشد، بازگو کردن آن غیبت است. حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی): خیر تذکر به صورت کلی کافی است مگر تذکر خاص لازم باشد. خیر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی): چنانچه سارق بودن زن محرز باشد، تذکر دادن غیبت نیست؛ هرچند اگر دفع ضرر به تذکر تنها بدون ذکر نام میسر باشد، ذکر نکردن بهتر است. حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی): در این گونه موارد گفتن حقیقت واجب است. در این گونه موارد سزاوار است گفته شود. لازم نیست. حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی): در فرض سؤال، غیبت محسوب نمی‌شود. #قرارگاه_شهدای_مدافع_حرم 🌐 @gharargah1542