پیوند نبوت و امامت (۳) ...یوْم مِنْ اَخْلاقِهِ عَلَماً، وَ یأْمُرُنى بِالاِْقْتِداءِ بِهِ. وَ لَقَدْ کانَ یجاوِرُ فى کلِّ سَنَة بِحِراءَ، فَاَراهُ وَ لایراهُ غَیرى. وَ لَمْ یجْمَعْ بَیتٌ واحِدٌ یوْمَئِذ فِى الاِْسْلامِ غَیرَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ خَدیجَةَ وَ اَنَا ثالِثُهُما. اَرى نُورَ الْوَحْىِ وَ الرِّسالَةِ، وَ اَشُمُّ ریحَ النُّــبُــوَّةِ. (پیامبر) هر روز برای من از اخلاق خود نشانه‌ای برپا می‌داشت و مرا به پيروی آن می‌گُماشت. هر سال در حراء خلوت می‌گزيد، من او را می‌ديدم و جز من كسی وی را نمی‌ديد. آن هنگام جز خانه‌ای كه رسول خدا (ص) و خديجه در آن بود، در هيچ خانه‌ای مسلمانی راه نيافته بود، من سومين آنان بودم. روشنايی وحی و پيامبری را می‌ديدم و بوی نبوّت را می‌شنودم. (سید جعفر شهیدی، ترجمه نهج‌البلاغه: خطبه ۱۹۲) #نهج_البلاغه #قرارگاه_شهدای_مدافع_حرم 🌐 @gharargah1542