سلام یه زمانی بود زیاد با شهدا مانوس نبودم نمیدونم چرا. زیاد برام اهمیتی نداشت شهید و اسمش و کارش و... بعد دانشجو شدم خیلی عوض شدم دوستامم عوض شدن. دوستام ک میدونستن زیاد اهل رفیق شدن با شهدا و اینا نیستم واسم کتاب میخریدن. خاک های نرم کوشک، سلام بر ابراهیم، سربلند ، کتاب شهید مصطفی صدر زاده... همه ی کتابایی که بهم‌ میدادن میخوندم. همه ی شهدا برام عزیز شدن در مورد همشون خوندم و دونستم. از شهید آوینی، شهید چمران، شهید برونسی، شهید صدر زاده، شهید حججی، شهید هلیسائی و ... به همه ی شهدا ارادت دارم اما شهدای گمنام رو یه جور خاصی دوست دارم. آرزو دارم و از خدا میخوام با محشور بشم.🥀 شفاعتشون شامل حال ما انشاالله...