اشعار قاسم نعمتی
ای خسرو خوبان نظری سوی گدا کن رحمی به من سوخته بی سرو پا کن ای تاج سرم یابن زهرا من منتظرم یابن زهرا در حجرۀ در بسته تنی در تَب و تاب است جان می دهد و تشنۀ یک جرعۀ آب است ناله ها زند کنج حجره دست پا زند کنجِ حجره ... چون مار گزیده تنم از کینه بسوزد از لعلِ لبم تا جگرُ سینه بسوزد از جفا شده خون دلِ من همسرم شده قاتلِ من .... (آقا جانم ...) نه مادرُ نه خواهرُ نه همدمُ یاری تا بهرِ من خسته کند ناله و زاری ای هم نفس نا نجیبم کف نزن ببین من غریبم ... جان می دهم اما پدرم نیست ببیند بالای سرم با سر زانو بنشیند کربلا ولی پیش بابا شد تن علی اربا اربا اندازه یک دشت علی روی زمین شد لشکر همه دیدند حسین خاک نشین شد آمد از حرم دیده گریان عمه جان ما مو پریشان @ghasemnemati_ir
986 مشاهده