قسمت پایانی تَشْرَبُونَ حَسْواً فِی ارْتِغَاءٍ؛ معمولا وقتی شیر را می‌دوشند روی ظرفِ شیر کفی جمع می‌شود. حضرت مخاطبان خود را این‌گونه توصیف می‌فرمایند که: شما به بهانه این‌که کف روی شیر را جدا کنید ظرف شیر را گرفتید و تا آخر آن را آشامیدید به طوری که فقط کف آن باقی ماند. کسی که نگاه می‌کرد گمان می‌کرد شما می‌خواهید کف آن را جدا کنید اما هر چه بود خوردید. چه‌قدر این تعیبرات ادیبانه است! «وَ تَمْشُونَ لِأَهْلِهِ وَ وُلْدِهِ فِی الْخَمْرَةِ وَ الضَّرَاء؛ شما در پناه یک پوشش منافقانه شروع به اذیت و آزار خاندان و فرزندان پیامبر کردید»؛ یعنی دشمنی‌تان را اظهار نکردید اما مخفیانه حق ما را از بین بردید. این وضع و رفتار شما بود. اما وضع ما در این ایام که چند روزی بیشتر از وفات پیامبر نگذشته چگونه است؟ «وَ یَصِیرُ مِنْكُمْ عَلَى مِثْلِ حَزِّ الْمُدَى وَ وَخْزِ السِّنَانِ فِی الْحَشَا؛ به سبب آنچه از طرف شما به ما رسید وضع ما مثل کسی شد که کاردهای قوی بر پیکر او وارد شده و بدنش را چاک‌چاک کرده باشد و نیزه‌های تیز به درون او فرو رفته و تا اعماق بدن او را متأثر کرده باشد.» دغدغه فاطمه بنده باز تاکیدم این است که حضرت نمی‌فرمایند: من به خاطر این‌که مال من را بردید تظلّم می‌کنم؛ بلکه می‌گویند: «تظلم من به خاطر این است که شما دارید دین خدا و سنت پیغمبر را از بین می‌برید. من دلم از این می‌سوزد که می‌بینم دین دارد از مسیر خود منحرف می‌شود و به طرف کفر می‌رود؛ وإنّ جهنّم لمحیطة بالكافرین» تاکید بنده این است که برای قضاوت کردن و فهمیدن این سخنان باید ذهن را از تعصبات خالی کنیم و به دور از تعصبات این حادثه‌ را بررسی کرده و اشتباهاتی که در آن مقطع رخ داده است را بشناسیم و از تکرار آن جلوگیری کنیم. من روی این کلمه تاکید می‌کنم که ببینیم کجای این حادثه اشتباه بوده است تا ما آن اشتباه را تکرار نکنیم. وفقنا الله وایاکم ان‌شاءالله. https://eitaa.com/joinchat/1676804212C6788504d95