⭕️هم با خدا دوستي، و هم با دشمنان خدا! از ميان آية پاياني سورة مجادله و سه آية آغازين سورة حشر از صفحة 545، آية نخست اين صفحه، به يکي از واجبات دين مبين اسلام، به نام تَبَرّي مي‌پردازد. آية 22 ، به طور قاطع مي‌فرمايد: «لاتَجِدُ قَوماً يُؤمِنونَ بِاللهِ وَ اليَومِ الآخِر، يُوادّونَ مَن حادَّ اللهَ وَ رَسولَه، وَ لَو كانوا آبائَهُم أو أبنائَهُم أو إخوانَهُم أو عَشيرَتَهُم»؛ «هيچ گروهي را نمي‌يابي که ايمان به خدا و روز قيامت داشته‌باشند و در عين حال با دشمنان خدا و رسولش دوستي کنند، هرچند پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشاوندانشان باشند». مطلب بسيار مهمّي که از اين آية شريفه که از کوبنده‌ترين آيات قرآن است، استفاده مي‌شود، اين است که: ⭕️اعتقاد به توحيد، و به‌تَبَعِ‌آن نبوّت و امامت و پذيرش ولايت اهل‌بيت رسول(ع) که ما از آن به تَوَلّي‌که رکن اصيل ديانت است، تعبير مي‌کنيم، تحقّق‌آن مشروط به يک امر بسيار عظيم و خطير مي‌باشد. و آن، مسألة تبرّي است.⭕️ برگرفته از آثار آيت‌الله ضياءآبادي @ghjariafsane