گوشه ای از سیره امام صادق(علیه السلام)
🌷حماد بن عثمان (از ياران امام صادق عليه السلام) مىگويد:
رَأَیْتُ أَباعَبْدِاللّهِ علیه السلام یَجْلِسُ فى بَیْتِهِ عِنْدَ بابِ بَیْتِهِ قِبالَةَ الْقِبْلَةِ.
امام صادق علیه السلام را مىدیدم که در خانهاش جلوى درِ اتاق رو به قبله مىنشست.
مشکاة الانوار: 206
🌷امام کاظم عليه السلام فرمودند:
کانَ یُعْرَفُ مَوْضِعُ سُجُودِ أَبی عَبْدِاللّهِ علیه السلام بِطیبِ ریحِهِ.
جایگاه سجده امام صادق علیه السلام از بوى خوش آنجا شناخته مىشد.
کافى 6: 511 ح 11
🌷امام صادق عليه السلام فرمودند:
مَا اتَّخَمْتُ قَطُّ وَ ذلِکَ أَنّی لَمْ أبْدَأْ بِطَعامٍ اِلاّ قُلْتُ بِسْمِ اللّهِ وَ لَمْ أَفْرَغْ مِنْ طَعامٍ اِلاّ قُلْتُ أَلْحَمْدُ لِلّهِ.
هرگز هضم غذا بر من مشکل نشده است، زیرا هیچ گاه شروع به غذا نکردم مگر اینکه «بسم اللّه»گفتم و هیچ گاه از غذا خوردن فارغ نشدم مگر آنکه «الحمد للّه» گفتم.
وسائل الشيعه ج 16 ص 586 ح 7
🌷مالک (پيشواى فرقه مالکيه اهل سنت) مىگويد:
وَ لَقَدْ کُنْتُ أَرى جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ علیهماالسلام وَ کانَ کَثیَر الدِّعابَةِ وَ التَبَسُّمِ.
من هماره امام صادق علیه السلام را مىدیدم و آن حضرت بسیار اهل مزاح و تبسم بود.
بحارالانوار 17: 32 ح 14
🌷هشام بن سالم (از ياران امام صادق عليه السلام) مىگويد:
کانَ أَبُوعَبْدِاللّهِ علیه السلام اِذا اعتَّمَ وَ ذَهَبَ مِنَ اللَّیْلِ شَطْرُهُ أَخَذَ جِرابا فیهِ خُبْزٌ وَ لَحْمٌ وَ الدَّراهِمُ فَحَمَلَهُ عَلى عُنُقِهِ ثُمَّ ذَهَبَ اِلى اَهْلِ الْحاجَةِ مِنْ أَهْلِ الْمَدینَةِ فَقَسَّـمَهُ فیهِمْ وَ لا یَعْرِفُونَهُ فَلّما مَضى أَبُوعَبـْدِ اللّهِ علیه السلام فَقَدُوا ذلِکَ فَعَلِمُوا أَنَّهُ کانَ أَبُوعَـبْدِاللّهِ علیه السلام.
چون پارهاى از شب مىگذشت امام صادق علیه السلام کیسهاى انباشته از پول و نان و گوشت بر دوش مىکشید و به سراغ نیازمندان شهر مدینه مىرفت و آن را بین آنان تقسیم مىکرد و آنها هیچ گاه او را نمىشناختند و چون امام علیه السلام درگذشت و این بخششها قطع شد فهمیدند آن شخص امام صادق علیه السلام بوده است.
کافى 4: 8 ح 1، بحار الانوار 47: 38 ح 47
اما حدیثی از حضرت
به امام صادق عليه السلام گفتند: کار خود را به چه اساسى استوار ساخته اىد؟ فرمودند:
عَلى أَرْبَعَةَ أَشْیاءَ: عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلى لایَعْـمَلُهُ غَیرى فَاجْتَهَدْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ مُطَّلِعٌ عَلىَّ فَاسْتَحْیَیْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزقى لایَاکُلُهُ غَیرى فَا طْمَانَنْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اخِرَ أَمْرى الْمَوتُ فَاسْتَعْدَدتُ.
بر چهار بنیان:
[اول] دانستم که عمل مرا کسى دیگر انجام نمىدهد پس تلاش نمودم
[دوم] دانستم که خداى بر من آگاه است پس حیا کردم.
[سوم] دانستم که روزى مرا دیگرى نمىخورد پس آرام گرفتم [چهارم] دانستم که پایان کار من مرگ است پس براى آن آماده شدم .
بحار الانوار، 78: 228 ح 100
لینک کانال در محضر قرآن واهل بیت (علیهم السلام)👇👇
┏━💎🍃🌷🍃💎━┓
🟡 @ghjariafsane 🟡
┗━💎🍃🌷🍃💎━┛