💢 نکاتی برای تدبر از صفحه ۶۰۴ قرآن کریم
.
1️⃣ كلمه «اللّه» از «وَلِهَ» به معناى تحيّر است، يعنى آفريده ها از درك حقيقت او عاجز و در شناخت ذات او واله و متحيّرند. چنان كه امير مؤمنان على عليه السلام مى فرمايد: معناى اللّه آن است كه او معبودى است كه آفريده ها در او حيرانند، زيرا او از درك ديدگان مستور و از دسترس افكار و عقول، محجوب است. (آیه ۱)
.
2️⃣ دليل يكتايى او، هماهنگى ميان آفريده هاست. چنانكه امام صادق عليه السلام «اتّصال التدبير» را نشانه يكتايى آفريدگار مى شمارد. هماهنگى ميان خورشيد و ماه و زمين و آب و باد و خاك و كوه و دشت و دريا با يكديگر و هماهنگى همه آنها با نياز انسان، نشانه يكپارچگى تدبير در نظام هستى است. (آیه ۱)
.
3️⃣ «صَمد» به معناى قصد كردن است. خداوند صمد است، يعنى همه موجودات در امورشان او را قصد مى كنند و او مقصود همگان است. (آیه ۲)
.
4️⃣ نه در ذات، نه در صفات و نه در افعال، هيچ كس و هيچ چيز شبيه و مانند خداوند نيست. «و لم يكن له كفوا احد» (آیه ۴)
.
5️⃣ كلمه «فلق» مثل «فجر» به معناى شكافتن است، شكافتن سياهى شب يا سپيده صبح. (آیه ۱)
.
6️⃣ چون شرور بر قلب و فكر انسان قفل مى زنند، بايد به قدرتى پناه برد كه شكافنده و شكننده قفل ها و موانع باشد. «بربّ الفلق» (آیه ۱)
.
7️⃣ انسان بايد خود را تحت تربيت خداوند بداند، «ربّ النّاس» سلطنت و حكومت او را بپذيرد، «ملك النّاس» و او را معبود خود قرار دهد. «اله النّاس»
لینک کانال در محضر قرآن واهل بیت (علیهم السلام)👇👇
┏━💎🍃🌷🍃💎━┓
🟡 @ghjariafsane 🟡
┗━💎🍃🌷🍃💎━┛