فتـــح قلّه‌ها بسوی ظهور
💢روابطی که یک طرفه راهبردی است! متعاقب سفر اخیر پوتین به آذربایجان و اظهارات برخی مقامات روس، دوبار
💢مساله ما با روس‌ها این است که دیپلماسی پنهان و بازی چند لایه‌ای که دنبال می‌کنند، را دقت نمی‌‌کنیم. برای همین است که همیشه ما یک پله از آن‌ها عقب می‌افتیم، آن ها در روابطی که با ما دارند نسبت به ملاحظات ایران و منافعی که داریم بی‌توجه هستند. بی‌اعتنایی روسیه ریشه در محاسبات راهبردی آن‌ها درباره تهران دارد، یعنی یه‌جورایی خیال‌شان از بابت تهران راحت است موازنه سیاسی با شرق و غرب می‌تواند تهران را از وابستگی های آسیب زا دور کند. موضوعی که روسیه آن را نمی‌خواهد این مساله را دقیقا در ماجرای می‌توان ارزیابی کرد. بزرگ‌ترین عامل در شکل‌گیری منازعه پیچیده قفقاز خود روسیه است که باعث سرد شدن روابط ارمنستان و تمایل آن‌ها به ارتباط با کشورهای غربی شد مسکو به احیای هژمونی تاریخی خود در اوراسیا و قفقاز جنوبی فکر می‌کند و آن را در قالب بازی قدرت‌ها می‌بیند و سعی می‌کند زنگزور را به‌عنوان تلاقی قدرت شرق و غرب تحلیل کند. بنابراین زنگزور برای تسلط کامل روس‌ها بر ژئوپلیتیک اوراسیا و قفقاز ضروری است، از طرف دیگر ناتو نیز با سیاست‌های جدیدی که ارمنستان پیش کشیده وارد منازعه قفقاز شد، روس‌ها معتقدند اگر زنگزور را از دست بدهند ناتو از طریق ارمنستان وارد حوزه نفوذ آن‌ها در قفقاز و آسیای مرکزی خواهد شد. می‌خواهند بر مسیر زنگزور تسلط داشته باشند تا مانع نفوذ غرب در قفقاز و دریای کاسپین از طریق ترکیه و باکو شوند و هم اینکه از منافع ترانزیتی(و انرژی) مسیر زنگزور استفاده کنند. وقتی پاشنیان درباره توافقنامه دوجانبه با آذربایجان صحبت کرد و گفت نیازی به حضور روس‌ها در تکمیل روند صلح نمی‌بیند و دو کشور می‌توانند با هم توافق کنند معنایش این بود که روسیه برای شکل‌گیری صلح و مسیر مواصلاتی سنگ اندازی می‌کند و عملا با اعلام حضور خود در مسیر مواصلاتی و تسلط بر آن می‌خواهد مانع شکل‌گیری آن شود و تنها با مدیریت آن توسط خود با ایجاد این مسیر موافقت می‌کنند. 👈مشکل این است که حتی ارمنستان هم درباره نگرانی‌های تهران در انسداد احتمالی مرزهای جنوبی این کشور با ایران موضع روشنی ندارند، چه رسد به روسیه یا سایر بازیگران. این تهران است که صرفا دغدغه انسداد مرزها را دارد و ارمنستان به‌جای توسل به افزایش همکاری‌ها با تهران از کمک دولت‌های غربی استفاده می کند. این حرف‌ها نشان می‌دهد مسیر مواصلاتی نیز برای ارمنستان در اولویت قرار دارد و به هیچ عنوان موافق با ابتکار رهگذر ارس نیستند تهران با راه اندازی مسیر مواصلاتی در سیونیک تا مادامی که در حاکمیت ارمنستان باشد مخالفتی ندارد. اگر ارمنستان نسبت به دغدغه تهران درباره انسداد مرزها حساس است باید با ایران توافقنامه دوجانبه ای را امضا کند که در صورت فعال شدن مسیر مواصلاتی سیونیک و ماهیت مالکیتی برای آذربایجان یا روسیه یا ترکیه و هر کشور دیگری ایران این حق را دارد که از منافع ژئوپلیتیکی خود در مرزهای جنوبی ارمنستان دفاع کند. مشخصا ارمنستان نیز موافق مسیر مواصلاتی سیونیک(با ملاحظاتی که عرض شد) و رفع انسداد مسیرهای تجاری است. برخی با تعبیر از مسیر سیونیک به عنوان کریدور تورانی ناتو می گویند راه اندازی این کریدور غرب را به دریای کاسپین می رساند اما روسیه معتقد است با تسلط بر این کریدور می تواند مانع نفوذ غرب شود و در عین حال از منافع این کریدور استفاده کند 🌐 @ghoghnuos13 ─┅═ঊঈ☘️🌼☘️ঊঈ═┅─