صدا که در بلندگوها می‌پیچد: «اللهم رب شهر رمضان» خیال آدم راحت میشود که هنوز وسط میهمانی خدا دارد نفس می‌کشد. سوز صدای حاج منصور، آدم را از قلب شهر تهران، درست از مرکز شلوغی بازار و خرید و فروش روزانه، به قلب آسمان میبرد، همانجا که دل‌های گره خورده به محبت مولا را جور دیگری می‌خرند. جمعیت بلند ذکر «یاعلی» می‌گوید و حاجی ادامه می‌دهد: این نوا از بی نوایی دل‌پریشان می‌رسد / آخر ماه است دستم کی به دامان می‌رسد دست من خالی است دستم را بگیر ای دستگیر/ مهمانی خدا دارد به پایان می‌رسد... یادش بخیر مناجات‌های نیمه شب‌های مسجد ارگ، نعمت این دورهمی های خوب و مناجات هایی که همه به روضه امام حسین(ع) ختم میشود و قلب جمعیت را پرواز میدهد به کربلا. مناجات هایی که تمام شد اما دلتنگی برایش دست از سرمان برنمی‌دارد. این ها را نوشتم که بگویم؛ اگر سال های بعد نبودیم در ضیافت الهی، به رسم رفاقت یکدیگر را یاد کنیم و در محافل روضه و مناجات، جای هم را خالی کنیم به دعایی، به استغفاری و به یاحسین و یا زهرایی... ✍مهدی طوقانی #عید_فطر دعوتید به قنوت قلم👇🖋 @ghonooteghalam