‌ یَا مَوْضِعَ سِرِّ اللَّهِ مدت هاست این روحِ سراسر درد را برده‌ای بر بامِ جنون ... مَن أَحَبَّ شَیئا أَکثَرَ ذِکرُهُ برای همینه که همیشه ؛ بی تابم و در دل این تاریکی‌ها بیشتر ... ای که حرفِ دلِ خدایی حُسَینٔ بقول آسید مرتضی‌آوینی حُب حُسَینٔ ؛ در دلی بیدار میشود که از خود و آنچه دوست دارد در راه خدا گذشته باشد ... ‏بَس کَربلا الوَطَنْ وَ باقِی‌ِالاَرض وَحشَة قَبر ... وقت آن نرسیده بیدار شویم ..!