خاطرات بد معنوی یکی از مهمترین عوامل دین گریزی و دین ستیزی کودکان است. یک کودک ده ساله، در مسجدی، قرآن پخش می کرد، به جای 5 تا قرآن، 12 تا قرآن گرفته بود؛ با سختی بین نمازگزاران پخش می کرد؛ پایش به فرش گیر کرد و خورد زمین، قرآن ها پخش شد. یک نماز گزار، بلند شد کشید زیر گوشش و گفت: بی شعور، قرآن احترام دارد، گناه کردی. بچه گریه کرد و با یک خاطره بد از مسجد دور شد؛ درحالی که این کار کودک عمدی نبود، گناه نبود! ===≈====≈====≈====≈=====≈====≈= یک جوانی می گفت: در نوجوانی، آمدم صف اول نماز جماعت ایستادم. یک نماز گزار، من را هل داد گفت: برو صف بعد، صف اول که بچه بازی نیست! 😔آنقدر ذائقم تلخ شد، که تا دو سال، به هیچ مسجدی وارد نشدم! حتی شب های قدر، حتی در ماه محرم... 😒یک آقای 50 ساله، می گفت: یک خاطره ی تلخ من را آزار می دهد؛ آن هم اینکه پنج سالم بود، کنار مادرم برای نماز می ایستادم؛ خودش سجاده ی نماز داشت، برای من حتی جا نماز هم نمی انداخت! به او گفتم: به من هم مُهر بده، نماز بخوانم. ===≈====≈====≈====≈====≈====≈=== 👌برای من، قوطی کبریت می گذاشت و می گفت: تو وضو نداری با همین نماز بخوان! به همین سجده کن. و این خاطره ی تلخ، سال ها است که من را آزار می دهد. شیوه ی خاطره سازی می گوید: مواظب باشیم از نماز، مسجد و معنویت خاطره ی بدی تولید نکنیم؛ 👈 که به علت حساس بودن روحیه ی کودک و نوجوان، ممکن است آنها از عبادت، به شدت زده بشوند! ࿐჻ᭂ⸙🍃🌸🍃⸙჻ᭂ࿐ ‌https://eitaa.com/goftegokhososi ࿐჻ᭂ⸙🍃🌸🍃⸙჻ᭂ࿐