چُنان برایم تکرار شدھ، که عادت ‌شدھ... من به قلبے که، هنگام نماز، عروج نمےکند، عادت ڪرده ام... به رفتارے که دیگران را،گاه و ناگاه بیازارد،عادت کرده ام... به شنیدن ها و گفتن هاے،خالی از یاد تو،عادت کرده ام... من به 'خودم' عادت کرده ام... حال امشب، بھ درگاهٺ آماده ام؛ خودم را با تمام بدعادتے هایم نزدت آوردم... خوب میدانم که عادتِ شما جز کرامت و احسان نیست، این را من نمی‌گویم، امام هادے علیه السلام،در زیارٺ جامعہ می‌گوید: و عادَتُکُم الاِحسان... امشب، همین جملہ را میانمان میگذارم، واسطه می‌کنم، امامم را، واسطه می‌کنم، کسی را بیش از همھ نزدٺ آبرومند است و دوستش داری... تو را بھ آیه هاے باران! |من را به خودٺ، عادت بده...| |من را بدون من، خودم را با خودت می‌خواهم...| 💚🌱💚🌱💚 @golabbaton95