گُلابَتون
ادامه: مخصوصا وقتی که یک نوا تکرار کردیم: گوشه‌ای از قدرت بی حّد ما شد جلوه گر یادِ "تهرانی‌ مقدم"
استاد گعده آقای کشکولی روی دور تند ماجرای وعده صادق را با جزئیات بیان کردند تا وقت برای سوال ها، چالش های جمع باشد. از شهادت شهید زاهدی تا دستاورد های وعده صادق مثل فیلم از پیش چشمان گذشت. اقتدار و عزت ایران و نامه نگاری های التماس گونه آمریکا از کانال سوییس را که مرور کردیم و حسابی همگی رفته بودیم در قیافه. عینک دودی ها روی چشم و لبخند ژکوند روی لب! به شکلی که انگار همین جمع خودمان موشک ها را هوا کرده ایم. ما و سپاه ندارد که، نه؟! یک نفر داشت شبهه های که شنیده بود را درمیان می‌گذاشت. بعدی از آن انتهای جمع پرسید که وقتی مردم در فشار اقتصادی کمرشان‌ خم شده، چطور می‌توان برایشان از وعده صادق گفت؟ گپ و گفت ها به سمت امنیت رفت. اینکه همه ما و همه مردم ایران هیچ تصور درستی از نبود امنیت نداریم. امنیت در همه جهان اولویت است چون هیچ شوخی سر جان انسان نمی‌توان کرد‌. از سمتی دیگر دختری دست بلند کرد و گفت: چرا آمریکا پا پس کشید؟ چرا از قدرت اتمی که بهش می نازید استفاده نکرد؟ سوالش واقعا من را به فکر برد. هرچقدر هم ایران را صاحب قدرت نظامی بدانم بازهم گوشه ذهنم یک جای دنج برای قدرت نظامی آمریکا گذاشته ام!، پس چه شد واقعا؟ استاد می‌گفت: کسی که بمب هسته ای دارد مصون نیست! چون فهمیده اگر یک بمب اتم بزند، قطعا ما نمیشینیم نگاهش کنیم و ممکن است تبعات این اقدامش سنگین تر باشد برایش. ادامه.... 2⃣ 💚🤍❤️: @golabbaton95