گُلابَتون
بودن بچه‌ها، امید رو تو رگ‌های زندگی به جریان می‌اندازه. درخشش وجودشون، قلب خانواده رو روشن می‌کنه.
《مَن قَتَلَ نَفۡسَۢا بِغَيۡرِ نَفۡسٍ أَوۡ فَسَادٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ، فَكَأَنَّمَا قَتَلَ ٱلنَّاسَ جَمِيعٗا وَ مَنۡ أَحۡيَاهَا، فَكَأَنَّمَآ أَحۡيَا ٱلنَّاسَ جَمِيعٗا.》 آیه‌ی ۳۲، سوره‌ی مائده هر کس، انسانی را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روی زمین بکشد، چنان است که گویی همه‌ی انسان‌ها را کشته. و هر کس، انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همه‌ی مردم را زنده کرده است. نَفَسِ رزمندگانِ شیرخوار با هیچ چیز برابری نمی‌کنه، چون ارزشی فرای تصور داره و قراره نسلِ آینده از وجود رزمنده‌های کوچک، رویش پیدا کنه و تحول‌آفرین بشه! اصلا هر نسل، یعنی چقدر زندگی؟ یعنی چقدر آدم؟ یعنی چقدر نَفَس؟ ارزشِ جونِ هر بچه، هر آدم، برابر با جون و زندگیِ تمامِ بچه‌ها و آدم‌هاست، نه؟! 2⃣ ▪️@golabbaton95