صبح امید
کودکی از خدا پرسید : تو چه میخوری؟ چه میپوشی؟ در کجا ساکنی؟ خدا آرام بر دل کودک زمزمه کرد: غصه بندگانم را میخورم عیب بندگانم را میپوشانم و در قلب شکسته ی آنان ساكنم 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 أَللِّهُمَّ عَجِّل لِوَلِیِّکَ الفَرَجَ یَاأَللَّهُ