در تشویق، مهم است که کودکمان بداند برای چه چیزی تشویق می‌شود. تشویق می‌تواند مادی باشد، هر چه بیشتر بهتر چرا که شوق ایجاد خواهد کرد، اما باید متعادل باشد؛ یعنی برای فعالیت‌های کوچک نباید انتظار تشویق‌های بزرگداشت و همچنین برای دستاوردهای بزرگ نیز نباید تشویق‌ها کوچک باشد. در مورد تنبیه، کاهش یا حذف یک لذت ملموس و قابل‌درک می‌تواند مؤثر باشد، مانند محدودیت در استفاده از وسایل، قهرکردن، یا جلوگیری از دسترسی به خوراکی‌ها و... اما باید بااحتیاط عمل کرد. مسخره‌کردن، دعوای لفظی، و تهدید از جمله کارهای نادرستی هستند که تأثیر سطحی دارند و اگر تغییر رفتاری هم صورت بگیرد، احتمالاً در ظاهر خواهد بود و در بزرگسالی ممکن است باعث ایجاد تظاهر و نفاق شود. کودک زیر هفت سال به طور طبیعی تمایل دارد که احساس مدیریت و کنترل بر رفتارها و فعالیت‌های خود داشته باشد. رویکرد رفتاری در تشویق و تنبیه بر طبیعت (حیوانیت) است نه بر مبنای فطرت مهم است با استفاده از این روش‌ها، رفتاری ساخته شود که انسانیت در فرزندمان رشد کند. بهترین راه ارتباط با کودک تنها و تنها از طریق محبت و توجه به نیازهای احساسی‌اش است. از این مسیر می‌توان استفاده کرد تا تفکر و اراده او را رشد دهیم و بتواند انتخاب بهتری داشته باشد و معیارهایی برای رفتار درست داشته باشد. ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄ 🌐 به گلستان #تربیت بپیوندید 👇 ☫ @golestane_tarbiat ☫