یک رباعی از نیما یوشیج اسباب هنر، یکسره بر گِرد من است حرفی که دلی جوشد از آن، وِرد من است شادم که پسِ پَنجه و اَندی با من آنی که مُعانِد است، شاگرد من است گوشه‌ی تماشا (رباعی از نیما تا امروز)، سید علی میر‌افضلی، ص ۷۰. https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae