🌷نکته تفسیری صفحه ۱۰۶🌷 👈به پیمان خود وفا کنید: یکی از موضوعاتی که در زندگی فردی و اجتماعی همه‏ی انسان ها نقش اساسی دارد، موضوع پیمان و قرارداد است. خانواده که کوچکترین جامعه است، با پیمان ازدواج شکل می گیرد، و حکومت که بزرگترین دستگاه گرداننده‏ ی جامعه است، با بسته شدن پیمان میان مردم و حاکمان به وجود می آید. انسانها در سراسر عمر، پیمانهای متنوعی را تجربه می کنند. قراردادهای کاری، تجاری، سیاسی، نظامی و ...، نمونه های این پیمانها هستند. بالاتر از همه‏ ی این پیمانها، پیمان انسانها با خدا، پیامبران و امامانشان است؛ پیمانی که بر اساس آن، مردم عهد می بندند که از خدا و پیشوایانشان پیروی کنند، و خدا نیز تعهّد می کند که آنان را به سرمنزل سعادت و خوشبختی برساند. این آیه به مسلمانان فرمان می دهد که به تمامی پیمانهایشان پایبند باشند. موضوع «وفای به عهد»، یکی از موضوعات مهم و مورد تأکید در قرآن و سخنان پیشوایان دین ماست؛ زیرا بدون آن، بزرگترین بلای اجتماعی یعنی «سلب اطمینان مردم از یکدیگر» و در نتیجه هرج و مرج در جامعه پدید می آید. این موضوع، از موضوعاتی ست که هیچگونه تفاوتی میان انسانها در مورد عمل به آن وجود ندارد؛ خواه طرف پیمان، مسلمان باشد یا غیر مسلمان. در واقع این مطلب نه فقط یک حق دینی و اسلامی، بلکه یکی از حقوق انسانی است. از امیر مؤمنان علی در این باره چنین نقل شده است: «در میان واجبات الهی، هیچ موضوعی همانند وفای به عهد در میان مردم جهان ـ با تمام اختلافاتی که دارند ـ مورد اتفاق نیست. به همین سبب، بت پرستان زمان جاهلیت نیز پیمان ها را در میان خود محترم می شمردند؛ زیرا عواقب دردناک پیمان¬شکنی را دریافته بودند.» در حدیث دیگری از امام صادق می خوانیم: «سه چیز است که خدا به هیچ کس اجازه‏ ی مخالفت با آن را نداده است: بازگرداندن امانت، وفای به عهد، و نیکی به پدر و مادر؛ خواه طرف دیگر نیکوکار باشد، خواه بدکار.»