🌷نکته تفسیری صفحه ۲۵۹🌷 پاداش پایداری: در صفحه‏ ی قبل خواندیم که پیشوایان مغرور و رهبران متکبّر گمراهان، و نیز رهبرِ همه‏ ی آنان یعنی شیطان، در قیامت چگونه به پیروانِ سینه چاک خود پشت می کنند و از آنان بیزاری می جویند. امّا در مقابلِ آن سرنوشت دردناک، این آیه، از پاداشِ نیکوی کسانی سخن می‏گوید که به دعوت خدا پاسخ مثبت دادند و به او ایمان آوردند و با تمام وجود بر سر ایمانشان ایستادند، و به فرموده‏ ی آیه‏ ی 30 سوره‏ ی فصّلت، به یگانگی خدا اقرار کردند و بر سر این اعتقاد پایداری نمودند. البتّه نگهداشتن ایمان، کار آسانی نیست و با مشکلات و موانع فراوانی همراه است. وسوسه های شیطان، علاقه ها و لذّات حرام، ثروت و قدرت نامشروع و ...، هر یک می توانند با جاذبه و کشش ظاهریِ خود، انسان را منحرف کنند و از ایمان و عقیده اش بازگردانند. این آیه می فرماید که تا هنگامی که مؤمنان با داشتن اخلاص و اراده‏ ی جدّی، بر سر اعتقادشان بمانند و چیزی را به خواست و خشنودی خدا ترجیح ندهند، خداوند نیز آنان را بر اعتقاد راستین شان پایدار نگه می دارد و از آنان در برابر وسوسه های شیطان و هوس های آلوده‏ ی هوای نفس محافظت کرده، از گوهر ایمانشان پاسداری می کند، و این حفظ و مراقبت را تا پایان عمر و حتّی در جهان پس از مرگ نیز ادامه می دهد. بر اساس روایات فراوانی که از پیشوایان معصوم در تفسیر این آیه نقل شده است، در هنگام جان دادن و پس از آن، در زمان سؤال فرشتگان از اصول دین انسان، شیطان نیز نزد انسان حاضر می شود و آخرین تلاش خود را برای گمراه کردن او به کار می بندد تا او را از اقرار به یگانگی خدا و اعتقاد به نبوّت پیامبر باز دارد، و بدین‏وسیله، نام او را در فهرست کافران قرار دهد. در این لحظه‏ ی بسیار حساس، اگر آن شخص از افراد باایمان باشد، تحت محافظت ویژه‏ ی خدا قرار می گیرد و با اطمینان و آرامش به عقاید پاک گذشته اش اعتراف می کند و در حالی که به خدا ایمان دارد، دنیا را به مقصد آخرت ترک می کند؛ ولی اگر در دوران زندگی اش، در دل به خدا ایمان نداشته و به جای پیروی از او، دنبال شیطان بوده باشد، در آن هنگام نیز از فرمان پیشوای خود یعنی شیطان اطاعت می کند و در حال کفر و گناه از دنیا می رود و از سوی خدا نیز هیچ کمکی به او نخواهد شد . آری، پیامبر دانای ما چه زیبا فرموده است: «همان طور که زندگی می کنید، می میرید، و همان طور که می میرید، [در قیامت] زنده می شوید.»