من در این عـالَــم، خـدا دانـد غـریب افتاده‌ام
ننگِ نسیان خوردم از مِی،بی‌نصیب افتاده‌ام
تا گشودم چشمِ خودرا،شاهٔ غم لشکر کشید
شِکـــــوه کــــردم آنقَـــدَر، تـا نـاشکـیـب افتاده‌ام
تــا تـــوانـــــم بـــــود، بــا دشمــن مــــدارا کـرده‌ام
قــولِ حـافــظ کـار بستـم، در نشیـب افتاده‌ام
عمرطی شدتاکنون،چون شمع با اشکی مدام
عـــاقبـت هنگــامِ مُـــــردن، بـی‌طبیـب افتاده‌ام
بـا رقیبــــــانـــــم مـــــرو، تــا بــر تنــم بینــی رمــق
بـا حـریفـــان،حــرفمـان شد،بـا رقیب افتاده‌ام
مــــرگ را بــازی گــرفتـــم، نــاز کــرد آن نـازنـیــن
جـلــــوه‌ای ننـــمود و در امّـن یجیـب افتاده‌ام
طـالعــــــم آمــد، کـه تــا آسیب بــر جـــانـــم زنـد
شـاکـرم حـق را، که در دامـانِ سیب افتاده‌ام
آسمـــــان بـاریـد سیــلابِ بـلـا، از شـش جهت
حـــــــرمتــــا! بـا ایـن بـلـایــا، بی‌حبیب افتاده‌ام
#محمدرضا_فتحی
🌷@golsher2319🌷