#قسمت_سی_و_یکم🦋 <ادامه> ....در عملیات شکست حصر آبادان، علی آقا با #مین برخورد کرد و علاوه بر پا، تمام بدنش هم پر از ترکش شده بود. مدتی در بیمارستان ماند، اما چون بیرون آوردن همه ترکشها میسر نشد ، برای استراحت و التیام ، به کرمان انتقالش دادند. در این مدت، برادران #سپاه هم دارو و وسایل عوض کردن پانسمان را با آمبولانس می آوردند. روز چهارم یا پنجم، علی آقا ، جان امام را قسم داد و گفت راضی نیستم یک آمبولانس و چند نفر نیرو را برای چند زخم کوچک معطل کنید. روزی همراه همشیره مشغول ضد عفونی کردن زخم نشیمن گاه او بودیم که سر قیچی به چیزی مثل آهن برخورد کرد؛ فهمیدم ترکش است. او خوب می دانست که امکانات جنگ برای استفاده در چنین روزهایی است؛ اما ایثار می کرد و نمی خواست از بیت المال استفاده کند. یعنی دیگر ساخته و پرداخته شده بود . مثل مهمانی بود که اگر خیلی هم به او سخت بگذرد ، با امیدی در دل به خودش می گوید "فعلا تحمل کنم، تا صبح یا فردا" این بود که همه چیزش را با طیب خاطر در اختیار دستورات و اعتقادات اسلامی و انقالبی‌اش گذاشته بود، که من بارها نمونه آن را دیده بودم؛ به یاد دارم. بعد از مجروحیت علی آقا در منطقه سومار تصمیم گرفتم به #جبهه اعزام بشوم. گفت:«من هم می آیم.» گفتم:«شما در شرایطی نیستید که به منطقه بیایید.» هنوز داخل دهانش، پلاتین و بخیه و این چیزها بود و غذایی مثل سوپ یا آبگوشت می خورد. غذایی که تهیه آن در جبهه همیشه ممکن نبود. این حرف را که شنید، نیم ساعتی فکر کرد، بعد دست مرا گرفت و برد نانوایی. نمی دانستم چه منظوری دارد؟! چند تا نان بربری خرید، خمیر داخل آن را در آورد و در کیسه ای که همراهش بود، ریخت. خلاصه، اعزام شدیم و مدتی در منطقه با هم بودیم. هروقت موقع غذا می شد، یک لیوان چای می آورد...؛ آن خمیر خشک را داخل چای می ریخت، به هم می زد و به وسیله نی می خورد. گرسنه می ماند یا نمی ماند، نمی دانم؛ اما می دانم این تحمل را از #عشق آموخته بود. و خداوند به کسانی که عاشقش هستند، عشق می ورزد و دعای آنها را مستجاب می کند. دعای این #عاشق هم مگر چه بود؟ فقط #شهادت و پیوستن، که وصل شد و دست ما از وجود پربرکتش کوتاه ماند.😔 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهدا @Golzar_Shohaday_kerman